Η Σονάτα του Σεληνόφωτος (Του Γιάννη Ρίτσου) Συνέχεια
.
Να καθίσουμε λίγο στο πεζούλι πάνω στο ύψωμα κι όπως θα μας φυσάει ο
ανοιξιάτικος αγέρας μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε, γιατί πολλές φορές και τώρα
ακόμη ακούω τον θόρυβο του φουστανιού σαν τον θόρυβο δυο δυνατών φτερών που ανοιγοκλείνουν και όταν κλείνεσαι
μέσα σ αυτόν τον ήχο του πετάγματος νοιώθεις
κλειστό το λαιμό τα πλευρά σου τη
σάρκα σου κι έτσι σφιγμένος μες τη
διαιώνιση του γαλάζιου αγέρα μέσα στα ρωμαλέα μέτρα του ύψους δεν έχει σημασία
αν φεύγεις ή αν γυρίζεις ούτε έχει σημασία που ασπρίσαν τα μαλλιά. Δεν είναι
τούτη η λύπη, η λύπη είναι που δεν
ασπρίζει η καρδιά μου, άφησέ με
ν άρθω μαζί σου.
Σ΄σιντέμου
νιχεάμ΄πι πιζούλιου νσούς΄ πι τζιά:ν΄σ΄ασιέ τσι βας ν΄ αγκουντεάστι βίμτου ντι πριμβεάρα πουτέμ
σ΄αντουτσέμ΄ντι μίντι κάντα βας
ασμπουϊερέμ΄, κατσέ μούλτι ουώρι σ΄τώρα
άβ΄ντου θόρυβου ντι φουστάνι κα
θόρυβου ντι ντάου
β΄ρτουάσι πεά:νι τσι κλϊί:ντου σ΄ντισκλϊί:ντου, σ΄κέ:ντ΄
τι νκλϊί:τζ νούντρου
του αχτάρι ήχου ντι ασμπουεράρι τσ΄ασπάρι κ΄ άϊ κλϊισιάτου νγκουρμάτζου, κουάστιλι ,τρούπου, σ΄ασιέ
κουμ έστ΄στρέσου νούντου (ναούντρου) αλ΄
βίνιτου βίμτου νούντου β΄ρτόσου ύψου μα νου άρι σημασίϊ
άμα φούντζ ή άμα τι τόρι ούτι άρι σημασίϊ κ΄ αλγκέστου
πέρλιοι .Νου ιεάστι αϊστ΄ μιλίϊ ,
μιλίϊ ιεάστι κ΄αλγκιάστι
ίνεμα αμεάου, αλάσιμι
σγίνου κου τίνι.
Δημήτρης
Βόγγολης
Σαρωνίδα
Μάιος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου