Τα τελευταία χρόνια η γλώσσα αντιμετωπίζει καινούργιο εχθρό και φοβάμαι ότι θα έχει τη μοίρα των καταστραμένων κάστρων που έπεσαν γιατί τα πρόδωσαν από μέσα.Ο λόγος για το έγκλημα που συντελείται στο εκπαιδευτικό σύστημα και την απαράδεκτη αλλοίωση που υφίσταται η γλώσσα με τα greeklish.
Έχω την εντύπωση ότι με το να μην κεντρίζουμε το ενδιαφέρον των νέων στη χρήση της Ελληνικής Γλώσσας με ιστορικά γεγονότα χωρίς περιγραφές δεν θα εγκαταλείψουν τα Greeklish τα οποία οδηγούν στον αφανισμό της ελληνικής γλώσσας.
Τη γλώσσα μας διέπουν 5 Αρετές 1ον . ο Ελληνισμός, να χρησιμοποιούμε δικές μας λέξεις, 2ον η σαφήνεια, 3ον η συντομία, να λέμε αυτό που πρέπει, όχι λιγότερο , ούτε περισσότερο, 4ον ,η κυριολεξία να λέμε αυτό που θέλουμε και όχι μεταφορικά , 5ον το πρέπον ή κατασκευή ,ο λόγος να έχει συντακτική μορφή και τεχνική.
Πάντα προτρέπω τους αθλητές στον χώρο μου να γράφουν Ελληνικά και ας κάνουν λάθη κανείς δεν γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα.
Θα ξεκινήσω με ένα λογοπαίγνιο που αναδεικνύει τη σοφία των προγόνων μας .
Κάποτε ο Διογένης επισκέφθηκε τον οφθαλμίατρο Διδύμωνα. Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας.
Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτύλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, πειράξεις την κόρην». Η κόρη πήγαινε και στην κόρη του οφθαλμού και στην κοπέλα, διπλή έννοια και όχι παρεξηγήσιμη.
Όταν κρατικοί παράγοντες και ακαδημαϊκοί κάνουν επίθεση κατά της ελληνικής γλώσσας και υποστηρίζουν την κατάργηση των αρχαίων ελληνικών χωρίς να λένε τίποτε για τα παντελώς άχρηστα Λατινικά, διαπράττουν μεγάλο έγκλημα.
Υπάρχει μία έκδηλη προσπάθεια να υποβαθμισθεί το ηθικό του Ελληνισμού, να αφανισθεί η γλώσσα η ιστορία, να αποκοπεί από τις ρίζες, γιατί δένδρο χωρίς ρίζες και χωρίς παρελθόν δεν έχει ούτε μέλλον. . Τη διάθεση υποβαθμίσεως της γλώσσας τη βλέπουμε παντού στη θρησκεία, στα ΜΜΕ στην παιδεία στην Ιστορία και αλλού.
Σήμερα η αρχαία γλώσσα καλύπτει το 100% της λεγομένης νέας ελληνικής γλώσσης ,πράγματα τα οποία μας ηχούν παράξενα και τα οποία θα αποδείξουμε παρακάτω .
Για να μάθει κανείς αρχαία ελληνικά, εκτός του ότι είναι θέμα εθνικής ευαισθησίας έχει και την ωραιότητα ότι επικοινωνεί με μία πλούσια γλώσσα που δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο.
Αν εξετάσουμε την Αγγλική γλώσσα η οποία έχει 80.000 λέξεις από αυτές οι 45.000 είναι ελληνικές, τα Γαλλικά έχουν γύρο στις 170.000 λέξεις, 200.000 τα Γερμανικά με την πολυσύνθεση η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει 6.000.000 λέξεις.
Η μεγάλη γλωσσολόγος Mcdonalds η οποία έβαλε τον θησαυρό της Ελληνικής γλώσσας σε έναν ηλεκτρονικό δίσκο στον υπολογιστή και τον ονόμασε Ίμυκο τον προσέφερε στο ελληνικό κράτος, περιέλαβε μέσα 72.000.000 λήμματα από τα οποία τα 6.000.000 είναι λέξεις της ελληνικής γλώσσης.
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι Ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομ.οι επιστήμονες πληροφορικής Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνο την Ελληνική, τις υπόλοιπες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές. Οι λέξεις στην Ελληνική γλώσσα έχουν πρωτογένεια ,ενώ στις άλλες γλώσσες είναι συμβατικές απλώς λέγονται γιατί έτσι συμφωνήθηκε από αυτούς που την χρησιμοποιούν.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
Μιλάμε την ίδια γλώσσα από αρχαιοτάτων χρόνων . Το μυστικό δεν είναι ούτε η γραμματική ,ούτε το συντακτικό ,ούτε τα κείμενα του Ομήρου ή των άλλων αρχαίων συγγραφέων αλλά ο μηχανισμός χρήσης του τρόπου στη γλώσσα τη σημερινή να κάνουμε τις συνθέσεις.
Η σύνθεση και τα παράγωγα σήμερα στη νέα ελληνική γλώσσα γίνονται μόνο με τον Όμηρο συνεπώς ομιλούμε όλοι αρχαία Ελληνικά αλλά απλώς δεν το γνωρίζουμε. Και για να αποδείξουμε ότι έτσι είναι καταφεύγουμε στη σύνθεση και τα παράγωγα.
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο, ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη που ήταν στο Κράθειο και να του τον παρουσιάσει.
Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: «Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δεί». Ο Διογένης απάντησε «Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει». Και πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε να δεί τον Διογένη.
Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέει «Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων».Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει «Δεν με φοβάσαι;».
Ο Διογένης απαντάει «Και τί είσαι; Καλό ή κακό;». Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτά εκ νέου «Τί χάρη θές να σου κάνω;» και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά «Αποσκότησόν με».
Όταν θέλουμε να απαξιώσουμε κάτι το λέμε και σήμερα σκοτίστηκα! Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί ώς «Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο», καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη.
Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: «Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».
Από τον Όμηρο λέμε το βουνό όρος στη σύνθεση λέμε ορειβασία και όχι βουνοβασία. ίππος το Άλογο στη σύνθεση λέμε Ιππασία και όχι αλογοβασία. Λώπο λέμε το ρούχο, το λέμε και σήμερα αλλά δεν το ξέρουμε στη σύνθεση λέμε λωποδύτης αυτός που διεισδύει στο ρούχο.
Αλέξω είναι το ρήμα εμποδίζω ,το λέμε και σήμερα αλλά δεν το γνωρίζουμε ,στη σύνθεση λέμε αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξίπτωτο. Επίσης το βαθύ νερό λέγεται βρύχιο ,λέμε υποβρύχιο . Αυδή στον Όμηρο λέμε την φωνή στη σύνθεση λέμε απηύδησα ,έμεινα άναυδος .
Λέμε πόρτα και όχι θύρα ,αλλά στη σύνθεση χάνεται η πόρτα και λέμε παράθυρο με τα παράγωγα θυρωρός, θυροκόλληση δεν λέμε πορτοκόλληση , ούτε παράπορτο.
Το ίδιο συμβαίνει και με το καράβι η ναυς στη σύνθεση χάνεται το καράβι και λέμε Ναυτικό ναυάγιο, ναυτιλία.
Άλλο παράδειγμα όταν ζητήσουμε ένα ποτήρι ύδατος αντί νερού,θα μας κοιτάξουν παράξενα στη σύνθεση όμως λέμε εταιρία υδάτων ,ενυδρείο, υδατάνθρακες , υδραυλικός. Στον Όμηρο και την καθαρεύουσα λέμε το αυγό ωόν, όποιος θα ζητήσει από τον μπακάλη ένα ωόν θα τον κοιτάξουν παράξενα ,ποιο παράξενα όμως στη σύνθεση θα κοιτάξει ένας γυναικολόγος όταν μια γυναίκα του πει, γιατρέ αισθάνθηκα κάτι πόνους στις αυγοθήκες μου, θα πει ωοθήκες.
Και πώς θα λέγαμε το σπερματοζωάριο ! την επώαση θα τη λέγαμε επαύγοση;
Το μάτι ,οφθαλμός στη σύνθεση δε λέμε ματογιατρό αλλά οφθαλμίατρο, εποφθαλμιώ .εξόφθαλμος ,οφθαλμαπάτη.
Λα είναι η πέτρα στη σύνθεση λέμε λατομείο, λαξεύω.
Θανά είναι επίρρημα Ομηρικό και σημαίνει ξανά ( πολλές φορές) στη σύνθεση λέμε αυτός είναι τακτικός θαμώνας του καφενείου.
Μπορούμε κατ αυτόν τον τρόπο να πάρουμε όλες τις αρχαίες Ελληνικές λέξεις και να τις μεταφέρουμε στην νέα Ελληνική με τη σύνθεση και να διαπιστώσουμε ότι αυτά τα οποία λέμε με σύνθεση είναι παράγωγα στα νέα Ελληνικά προερχόμενα από τα αρχαία Ελληνικά.
Ζητάμε ένα μπουκάλι νερό στη σύνθεση χάνεται το μπουκάλι και θα πούμε εμφιαλωμένο νερό και πώς θα λέγαμε την εμφιάλωση αν δεν χρησιμοποιούσαμε τα αρχαία Ελληνικά; χωρίς τη σύνθεση οδηγούμαστε σε λεκτικό αδιέξοδο, δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε. Άλλο παράδειγμα κόμω με ένα μ σημαίνει φροντίζω στη σύνθεση λέμε τραπεζοκόμος, νοσοκόμος, ανθοκόμος αυτός που φροντίζει τα άνθη, ιπποκόμος αυτός που φροντίζει τα άλογα.
Ενώ το κόμμω με 2μ σημαίνει στολίζω εξ ου και το κομμωτήριο στόλισμα της κεφαλής. Όταν έχουμε τέτοιον πλούτο γιατί να χρησιμοποιούμε GREEKLISH.
Άρα μέσα στην νέα Ελληνική γλώσσα υπάρχει και η αρχαία η οποία αποτελεί τον σκελετό της βάσης όπου στηρίζεται η νέα Ελληνική γλώσσα η λεγόμενη Δημοτική .
Δημήτρης Βόγγολης (vogdim@gmail.com) 15/06/2014
Πηγή: http://www.iefimerida.gr/node/126384#ixzz34Wj6ZJPE ΚΠ,
Δημ. Δημόπουλος, Αννα Δημητρίου
