Π. Ήφαιστος, ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ: ΕΥΓΕ, ΑΛΛΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

BY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ on 21/03/2017

Εκεί που είχαμε φτάσει, στο χείλος της αβύσσου, εμφανίζεται ο Νίκος Κοτζιάς πριν δύο περίπου χρόνια και αναλαμβάνει το πηδάλιο της Ελληνικής διπλωματίας. Μακρά η διαδρομή του ΝΚ και διακεκριμένη. Όπως όλων των ανθρώπων, γεμάτη καμπυλότητες, πνευματικές και πολιτικές δοκιμές και αναπροσανατολισμούς με τους οποίους τα γνήσια πολιτικά όντα και οι ευφυείς άνθρωποι αδιάλειπτα αναζητούν να σταθεροποιήσουν κοσμοθεωρητικές παραδοχές για την πατρίδα, την ασφάλειά της, την ευημερία της και την διεθνή σταθερότητα.

Αναλαμβάνοντας το ΥΠΕΞ ο Νίκος Κοτζιάς χωρίς περιστροφές ευθυγραμμίστηκε με το εθνικό συμφέρον με τρόπο που με τα νεοελληνικά δεδομένα αποτελεί είδος πολιτικής και διπλωματικής επανάστασης.

Προηγήθηκε ένα με κάθε κριτήριο ποιοτικό άλμα: Η ρηξικέλευθη στηλίτευση του γεγονότος πως το κράτος μας έγινε «αποικία χρέους».

Αναμφίβολα δύο άνθρωποι δεν μπορούν να ταυτίζονται πλήρως και για πάντα. Αυτό ισχύει για τον υποφαινόμενο και τον Νίκο Κοτζιά ή  οποιονδήποτε άλλο. Ενόψει και της μείζονος σημασίας επίσκεψής του στην Κύπρο, λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα με αληθινά, ειλικρινή και ουσιαστικά λόγια.

ΠΡΩΤΟΝ, από τις πρώτες μέρες της αντιπροσώπευσης του νεοελληνικού κράτους στην ΕΕ και σε άλλα φόρα, ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗΚΕ. Ο ΝΚ –με την για τα Ελληνικά δεδομένα εκπληκτική διακριτική δημόσια στήριξη και του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου– διέρρηξε πρακτικές αιώνων περί «μικρής και εξαρτημένης Ελλάδας» η οποία ως κράτος αντί να συμμετέχει και να συναλλάσσεται κυρίαρχα και στην βάση των ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων, σερνόταν φοβικά στην βάση άθλιων δογμάτων του τύπου «ανήκουμε στην Δύση» ή «ανήκουμε στην Ευρώπη».

Δόγματα ανάξια ενός εθνικά ανεξάρτητου κράτους. Μηδένιζαν την κυριαρχία μας, μηδένιζαν την διαπραγματευτική μας ικανότητα, μηδένιζαν τα ερείσματά μας και μας καθιστούσαν γονατισμένους ουραγούς ξένων συμφερόντων και όχι κράτος που διαπραγματεύεται ισότιμα και σπρώχνει τις σχέσεις προς την ισότητα και την διακρατική ισορροπία συναλλαγών και συμφερόντων. Γίνεται σαφές ότι παρά τους νέους προσανατολισμούς που καθιέρωσε ο ΝΚ πολλά έχουν να γίνουν και είναι αμφίβολο αν θα γίνουν.

Αμέσως εξηγώ το κύριο πρόβλημα: Πριν δύο περίπου χρόνια ο νυν υπουργός άμυνας μου πρότεινε να διαδραματίσω ρόλο συντονιστή μεταξύ κυρίως ΕΔ και Υπουργείου Εξωτερικών στην χάραξη και εφαρμογή στρατηγικής. Ευγενικά αρνήθηκα λέγοντας σε αμφότερους τους πολιτικούς προϊστάμενους των Υπουργείων αυτών ότι αυτό είναι έργο των κρατικών λειτουργών.

Ένα «χελιδόνι», για παράδειγμα ο ΝΚ, δεν φέρνει την Άνοιξη. Σε όλα τα βιώσιμα και σοβαρά κράτη, οι κρατικοί λειτουργοί, ενδεχομένως ενισχυμένοι ad hoc και από μερικούς ειδικούς που συνεπικουρούν, συγκροτούν επιτελικές ομάδες πληροφόρησης, ανάλυσης, στάθμισης, εκτίμησης, χάραξης και εφαρμογής στρατηγικής στην βάση των ρητά προσδιορισμένων και ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων. Οι κρατικοί λειτουργοί υπεύθυνα και αρμοδίως ενώνουν όλα τα νήματα των κρατικών θεσμών που εμπλέκονται. Δικό τους έργο είναι και κανενός άλλου. Τις πολιτικές αποφάσεις τις παίρνει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία εάν και όταν έχει όλα τα εναλλακτικά σχέδια κάθε ζητήματος που απαιτεί αποφάσεις.

Μια τέτοια θεσμική συγκρότηση –τουλάχιστον όπως την αντιλαμβανόμαστε όσοι υπηρετούμε την στρατηγική θεωρία– δυστυχώς δεν διαθέτει η Ελλάδα. Εξάλλου, λόγω μακρόχρονης  επαφής μου (αλλά ευτυχώς όχι ταύτισής μου) με το μεταπολιτευτικό «σύστημα», γνωρίζω ότι  καθόλα άξιοι κρατικοί λειτουργοί σε κεντρικούς θεσμούς είναι κυριολεκτικά παροπλισμένοι. Έτσι ήταν πάντα λόγω κυριαρχίας της ιδεολογικής και κομματικής ιδιωτείας που παραλύει τους πολιτειακούς θεσμούς και θρέφει πελατειακές συναλλαγές εις βάρος του δημόσιου-κοινού συμφέροντος. Το ζήτημα είναι μείζονος πολιτικής και Πολιτειακής σημασίας και απαιτεί δραστικές μεταρρυθμίσεις.

Τα προαναφερθέντα ανάλγητα ακυρωτικά του κράτους δόγματα είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην έχουμε συνειδητοποιήσει ότι το νεοελληνικό κράτος απαιτεί να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων και όχι στην βάση εντολών ξένων τεχνοκρατών, κερδοσκόπων και τοκογλύφων.

Μια πρωτίστως ριζική Συνταγματική μεταρρύθμιση (και όχι κομματικά προσδιορισμένη) είναι αναγκαία. Για να καταστούν οι πολίτες εντολείς και η κοινωνία κάτοχος του κράτους. Προσανατολισμένη αληθινά και όχι υποκριτικά και ψεύτικα προς την ατομική, κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Χωρίς κάτι τέτοιο οι νεοέλληνες φτάνουν στο τέλος. Μια «ειρηνική πολιτική επανάσταση», γράψαμε πριν 4 περίπου χρόνια, δημιουργώντας με αυτό τον τίτλο και μια σελίδα στο διαδίκτυο.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, από τις πρώτες μέρες της ανάληψης του πηδαλίου της διπλωματίας ο ΝΚ άρχισε την ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ  ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙ ΚΑΙ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙ ΚΡΑΤΟΣ: Του δόγματος «η Κύπρος είναι μακριά» Είχε καθιερωθεί εδώ και τέσσερεις δεκαετίες από πολιτικό πρόσωπο το οποίο κήρυττε επίσης και τα δόγματα «ανήκουμε εδώ και εκεί» (στην Δύση, Ευρώπη κτλ), διακηρύξεις τις οποίες ακόμη και όταν ήμουνα φοιτητής κατανοούσα πόσο ανορθολογικές είναι και απορούσα γιατί τον χαρακτήριζαν «μεγάλο ηγέτη». Πουθενά δεν ανήκουμε. Η πατρίδα δεν ανήκει σε κανένα εκτός συνόρων. Ανήκει μόνο στην κοινωνία της. Συμμετέχουμε σε όλους τους διεθνείς θεσμούς και διαπραγματευόμαστε ισότιμα. Όχι «ανήκουμε». Ισχύει παντού και πρωτίστως στην ΕΕ όπου η ισοτιμία είναι κοσμοθεωρία και θα είναι όσο υπάρχει (αμφίβολο πόσο καθότι ροκανίστηκε, ακριβώς, η ισοτιμία που με πρωτόγνωρο τρόπο διαμέσου των συναινετικών αποφάσεων ήταν και ισότητα).

Το δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά» είναι το «αυτουργό πολιτικό και πνευματικό αίτιο» της σημερινής συμφοράς:

1. Εκμηδενίζεις την κρατική σου αξιοπιστία ως συντελεστής της διεθνούς πολιτικής όταν κηρύττεις πως εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποί σου είναι μακριά (για τους οποίους μάλιστα ακόμη και η αποικιοκρατική δύναμη δέχτηκε ότι είσαι εγγυητής). Στην στρατηγική θεωρία έχει από καιρό εδραιωθεί πως κύριο κριτήριο του δείκτη στρατηγικής/αποτρεπτικής αξιοπιστίας ενός κράτους είναι το κατά πόσο διασφαλίζει την ζωή και την ελευθερία ακόμη και ενός μέλους της εθνικής του ύπαρξης.
2. Προγραμματικά ακυρώθηκαν οι πιθανότητες να συγκροτηθεί μια ορθολογιστική και αποτελεσματική στρατηγική απέναντι στην Μεγαλόνησο. Η ΚΔ, τυγχάνει να βρίσκεται σε ένα από τα σημαντικότερα αν όχι το σημαντικότερο γεωπολιτικό πεδίο του πλανήτη (και αυτό πριν ανακαλυφθούν οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι). Επιπλέον, το έλλειμμα στρατηγικής απέναντι στην ΚΔ κυριολεκτικά έδεσε χειροπόδαρα την ευρύτερη Ελληνική εθνική στρατηγική σε όλο το φάσμα των εξωτερικών επιλογών. Ερωτάται: Είναι τυχαίο το γεγονός πως κάποια περίεργα «ιδρύματα» καταπολέμησαν μαζικά την ένταξη της ΚΔ στην ΕΕ, τον Ενιαίο Αμυντικό Χώρο και την Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, ενώ περιέργως προγραμματικά τάχθηκαν με το φασιστικό, αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο σχέδιο Αναν [αυτά και άλλα συναφή βλ. Ελληνική Εθνική Στρατηγική: Η τριπλή στρατηγική. Έννοια σκοποί προϋποθέσεις επιτυχούς εκπλήρωσης: η περίπτωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Κύπρου» http://wp.me/p3OlPy-Ff και «In Memoriam Γιάννου Κρανιδιώτη. Ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών και ο Γιάννος Κρανιδιώτης» http://wp.me/p3OlPy-I2 ].

Ο κατευνασμός, η υποχωρητικότητα και η παράλειψη να εφαρμοστεί αυτό που προβλέπει το διεθνές δίκαιο στις θάλασσες της Ελληνικής Επικράτειας δεν είναι παρά μόνο μερικές ενδείξεις για το που οδήγησε το ανορθολογικό δόγμα «η Κύπρος είναι μακριά». Γιγαντιαίοι πόροι που οι Έλληνες φορολογούμενοι προσφέρουν για την Ελληνική άμυνα, κατ’ ουσία, ακυρώθηκαν γιατί δεν μπορέσαμε να συγκροτήσουμε μια αξιόπιστη εθνική στρατηγική που θα διασφαλίζει αυτά που προσφέρει η διεθνής νομιμότητα. Τα ελάχιστα και στοιχειώδη περισώζονται πλην και αυτά τελικά σταδιακά εκμηδενίζονται.

3. Το «η Κύπρος είναι μακριά» και οι «οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες κύπριοι αποφασίζουν (να αυτοκτονήσουν) και η Ελλάδα … συμπαρίσταται» οδήγησε όλα τα μέτωπα της εθνικής στρατηγικής σε αδιέξοδο με κύριο και κεντρικό το Κυπριακό μέτωπο. Μέτωπο στο οποίο το νεοελληνικό κράτος καλό είναι να διευκρινιστεί πως αν κινδυνέψουν οι εκατοντάδες χιλιάδες ομοεθνείς δεν έχει επιλογή παρά να εισέλθει σε πόλεμο, εξ ου και η ανάγκη ορθολογιστικής αποτρεπτικής στρατηγικής. Η προσπάθεια μιας πιο ενιαίας στρατηγικής με πρωτοβουλίες μεμονωμένων ανθρώπων ροκανίστηκε όταν την δεκαετία του 1980 και πάλι οδηγηθήκαμε στους κατευνασμούς και στις υποχωρήσεις. Εν τέλει, ερωτάται, γιατί προέκυψε το σχέδιο Αναν και τι σχέση με τα μνημόνια που ακολούθησαν.
4. Ακριβώς, δεν είναι μόνο το σχέδιο Αναν. Το σχέδιο Αναν το έγραψε ο Λόρδος Χάνευ μαζί με κάποιους συνειδητούς ή ανεπίγνωστους Οδοιπόρους της Ύδρας, του Βερολίνου και της Οξφόρδης. Το στήριξαν πολλοί στην «Μητρόπολη» επιβεβαιώνοντας ότι το νεοελληνικό κράτος έχει παρακμάσει πνευματικά και επιστημονικά σε ανησυχητικό βαθμό (όχι στο επίπεδο της κοινωνίας αλλά του «συστήματος»), έχει προκληθεί κοσμοθεωρητικό έλλειμμα, έχει συρρικνωθεί πολιτειακά όσον αφορά την προαναφερθείσα αξιοποίηση των κρατικών λειτουργών και ενώ ξοδεύει γιγαντιαίους σπάνιους κοινωνικούς πόρους δεν έχει στρατηγική που εκπληρώνει τα ιεραρχημένα εθνικά συμφέροντα. Πριν μια δεκαετίας μερικοί καταγραφήκαμε να λέμε απεγνωσμένα ότι το Σχέδιο Αναν είναι ο προάγγελος ενός «ευρύτερου νεοελληνικού σχεδίου Αναν». Τα μνημόνια δεν άργησαν: Μας ακύρωσαν ως κράτος, εκμηδένισαν την εθνική ανεξαρτησία, μας κατέστησαν, για να θυμηθούμε τις θέσεις του ΝΚ, «αποικία χρέους» και αν δεν σταθούμε όρθιοι αναπόδραστα πολλά έπονται.

Η σωτήρια διέξοδος, ενόψει μάλιστα του γεγονότος ότι εισήλθαμε σε μετάβαση καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων, μπορεί μόνο να έχει ως αφετηρία την Μεγαλόνησο, πολύ περισσότερο καθότι σχετίζεται με την Τουρκία και τους υποθαλάσσιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους.

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ, ΟΜΩΣ, ΧΡΗΖΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΠΙΟ ΥΨΗΛΑ, ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, συγκεκριμένα την αδιαπραγμάτευτη αξίωση εφαρμογής της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας χωρίς παρεκκλίσεις και συμβιβασμούς.

ΤΡΙΤΟΝ, πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Κοτζιάς ΣΗΚΩΣΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ως μια πρώτη καλή αρχή του ολοφάνερου κατήφορου που περιγράψαμε πιο πάνω. Κάποιοι και κυρίως ο συνάδελφος Μάριος Ευρυβιάδης το λέγαμε από καιρό. Ισχύουν τα εξής και τα λέω όχι για να αντιπολιτευτώ τον Νίκο Κοτζιά –κάθε άλλο χωρίς να σημαίνει πως αν το κρίνω αναγκαίο δεν θα το κάνω– αλλά για να ενισχύσω την Ελληνική διπλωματία εντός των προσανατολισμών που επιλέγηκαν:

α. Όλοι γνωρίζουμε ότι υπήρξαν αντιδράσεις και κυρίως από τους Ελληνοκύπριους και Ελλαδίτες «Οδοιπόρους προς τα Σούσα της Ελβετίας». Η θέση αυτή κάποια στιγμή ταλαντεύτηκε και τώρα είναι θολή. Μια αξιόπιστη, αδιαπραγμάτευτη και ορθολογιστική θέση μπορεί να είναι μόνο: Τα στρατεύματα φεύγουν αμέσως και όχι «σιγά-σιγά» (ας μάθουν κάποιοι πόσο πήρε να φύγει η Μεραρχία από την Κύπρο) και οι κίβδηλες «εγγυήσεις» που η ίδια η ιστορία και τα γεγονότα ακύρωσαν, τερματίζεται οριστικά και τελεσίδικα. Το ζήτημα αυτό είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η λύση ή «λύση».

β. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΛΥΣΗ-ΜΙΣΟ-ΛΥΣΗ», ΚΑΘΟΤΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ «ΛΥΣΗ» ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ από το να συνεχίσουμε χωρίς χρονικούς περιορισμούς τον αγώνα για την αποκατάσταση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.

Εδώ λοιπόν Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ, ΧΡΗΖΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ: Δεν αποφασίζουν οι Κύπριοι να αυτοκτονήσουν με την εκτρωματική και διεστραμμένη ΔΔΟ και η Ελλάδα … συμπαρίσταται.

γ. ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΛΥΣΗ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ μια ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:

Πλήρης αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Αποχώρηση των εποίκων πλην αυτών που προβλέπουν οι Συνθήκες.

Ο ΟΗΕ έχει αρμοδιότητα μόνο στην αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας κατά αυτών που την παραβίασαν το 1974 και οι εντολοδόχοι (κάθε κράτους-μέλους) αξιωματούχοι της διεθνούς Αμφικτιονίας έχουν αρκετό μυαλό για να καταλάβουν ότι οι συζητήσεις για εκτρωματικές και διεστραμμένες ρυθμίσεις αντιβαίνουν στον Καταστατικό Χάρτη και «θέτουν σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη  και ασφάλεια».

Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο εκ του γεγονότος πως η Τουρκία δεν κρύβει τους σκοπούς ελέγχου και επικυριαρχίας επί της ανεξάρτητης και κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας αιτιολογώντας την άνομη αυτή  στάση με γεωπολιτικούς όρους, κάτι που ασφαλώς αντιβαίνει στον Χάρτη και στις αποφάσεις του ΣΑ.

δ. Το κυριότερο όμως δεν αναφέρθηκε ακόμη: Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΤΑΞΗΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΛΥΣΗΣ». Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ [Γι’ αυτό πλέον δεν χρειάζεται να αποφασίσει κάτι άλλο παρά μόνο να αξιώσουμε έντονα εμείς οι ίδιοι να εφαρμοστεί!!] ότι το acquis communautaire ισχύει για όλη την Επικράτεια του ισότιμου και κυρίαρχου κράτους-μέλους της.

Βασικά, τόσο η αποτυχία των συνομιλιών επί 4 δεκαετίες όσο και η ένταξη –συν βέβαια το καθοριστικό ΟΧΙ των κυπρίων στο φασιστικό, αντί-δημοκρατικό και ανελεύθερο σχέδιο Αναν– επιτάσσουν αποκατάσταση στην Κύπρο της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας.

Τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει, τίποτα άλλο δεν δημιουργεί συνθήκες σταθερότητας, ασφάλειας και ευημερίας και οτιδήποτε άλλο είναι αυτοκτονία για την οποία δεν πρέπει να βιαζόμαστε.

 Η λεγόμενη «λύση» των ύστερων Οδοιπόρων προς τα Σούσα της Ελβετίας οδηγεί σε νομιμοποίηση των κατεχομένων με παράνομη βία, νομιμοποίηση του εγκλήματος πολέμου του εποικισμού, επικυριαρχία της Τουρκίας επί όλης της Μεγαλονήσου, αστάθεια και κακουχία για όλους τους Κύπριους, στρατηγική παγίδευση του νεοελληνικού κράτους και οτιδήποτε αυτά σημαίνουν.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΝΙΚΟ ΚΟΤΖΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΕ ΠΡΟΚΟΠΗ  ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΕ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1974 ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ!!   

Τα πιο πάνω, εκτιμώ και υποστηρίζω, δεν είναι «περίεργα» ή εξεζητημένα. Είναι τα αυτονόητα. Είναι επίσης ζητήματα που αφορούν τον πολιτικό και στρατηγικό ορθολογισμό των δύο κρατών και την αυτοσυντήρηση του κυπριακού και νεοελληνικού κράτους και των κοινωνιών τους.

Πηγή: Ο Φιλελεύθερος, http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/362465/evg-n-kotzia-alla-lig-akomi-pio-psila-tin-simaia-ton-ethnikon-symferonton

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΠΕΡΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ - ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑ...

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΠΕΡΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ - ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑ...: Οι Φρυκτωρίες παρουσιάζουν την ομιλία του συνεργάτη μας Γιώργου Λεκάκη Με θέμα ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΠΕΡΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ Η ομιλία δόθηκε στις 23-...

6 μικρές Ιστορίες

1)Κάποτε, όλοι οι χωρικοί αποφάσισαν να προσευχηθούν για να
βρέξει. Την ημέρα της προσευχής, όλοι οι άνθρωποι  συγκεντρώθηκαν,
αλλά μόνον ένα αγόρι ήρθε με μια ομπρέλα. Αυτό είναι ΠΙΣΤΗ.


2)Όταν πετάμε τα μωρά στον αέρα, γελούν, επειδή ξέρουν, ότι θα τα
πιάσουμε.  Αυτό είναι ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ.


3)Κάθε βράδυ, πέφτουμε για ύπνο, χωρίς καμία βεβαιότητα, ότι, το επόμενο
πρωϊ, θα είμαστε ζωντανοί, όμως εξακολουθούμε, να βάζουμε ξυπνητήρια,
για να ξυπνήσουμε. Αυτό είναι ΕΛΠΙΔΑ.



4)Σχεδιάζουμε μεγάλα πράγματα, για το αύριο, παρά την μηδενική γνώση,
που έχουμε, για το μέλλον. Αυτό είναι ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ.


5)Βλέπουμε τον κόσμο να υποφέρει, αλλά, συνεχίζουμε να παντρευόμαστε και
να γεννάμε παιδιά. Αυτό είναι ΑΓΑΠΗ.


6)Στο πουκάμισο ενός υπερήλικα, ήταν γραμμένη η πρόταση: «Δεν είμαι 80
ετών. Είμαι ένα γλυκούλικο παιδάκι 16 ετών,  με 64 χρόνια εμπειρίας».
Αυτή είναι ΣΤΑΣΗ (Νοοτροπία).


Να έχετε μια ευτυχισμένη ημέρα και ζήστε την ζωή σας, όπως οι έξι
ιστορίες. Όταν ήμουν παιδί, θεωρούσα, ότι η ώρα του μεσημεριανού
υπνάκου ήταν τιμωρία. Τώρα, είναι σαν μίνι - διακοπές.

BIKΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

 BIKΤΩΡ  ΟΥΓΚΩ
>
>
> Η  ΓΥΝΑΙΚΑ  ΚΑΙ  Ο  ΑΝΤΡΑΣ = 08.3.17
>
> ‘’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’
>
> Η γυναίκα είναι το ύψιστο των ιδανικών.
>
> Ο Θεός έκανε για τον άντρα ένα θρόνο, για τη γυναίκα ένα βωμό...
>
> Ο θρόνος εκθειάζει. Ο βωμός αγιάζει, .Ο άνδρας είναι ο εγκέφαλος, Η γυναίκα
> η καρδιά.
>
> Ο εγκέφαλος κατασκευάζει το φως, η γυναίκα παράγει την αγάπη. Το φως
> γονιμοποιεί. Η αγάπη ανασταίνει.
>
> Ο άνδρας είναι δυνατός με τη λογική. Η γυναίκα είναι ανίκητη με τα δάκρυα.
>
> Η λογική πείθει, τα δάκρυα συγκινούν. Ο άνδρας είναι ικανός για όλους τους
> ηρωισμούς, η γυναίκα για όλα τα μαρτύρια.
>
> Ο ηρωισμός εξευγενίζει. Το μαρτύριο ανυψώνει.
>
> Ο άνδρας έχει την ανωτερότητα, η γυναίκα την προτεραιότητα.
>
>  Η ανωτερότητα σημαίνει τη δύναμη, η προτεραιότητα αντιπροσωπεύει το
> δικαίωμα.
>
> Ο άνδρας είναι ένας μεγαλοφυής, η γυναίκα ένας άγγελος.
>
> Ο μεγαλοφυής είναι άπειρος, ο άγγελος ακαθόριστος.
>
> Ο πόθος του άνδρα είναι η ανώτατη δόξα, ο πόθος της γυναίκας η άκρατη αρετή
>
> Η δόξα κάνει όλο το μεγάλο, η αρετή κάνει όλο το θεϊκό
>
> Ο άνδρας είναι ένας κώδικας, η γυναίκα ένα ευαγγέλιο. Ο κώδικας διορθώνει,
> το ευαγγέλιο τελειοποιεί.
>
> Ο άνδρας σκέπτεται, η γυναίκα ονειρεύεται.
>
> Το να σκέπτεται κανείς, σημαίνει να έχει μια νύμφη στο κρανίο, το να
> ονειρεύεσαι , σημαίνει να έχεις
> ένα φωτοστέφανο στο μέτωπο.
>
> Ο άνδρας είναι ένας ωκεανός. Η γυναίκα είναι μία λίμνη.
>
> Ο ωκεανός έχει το μαργαριτάρι που στολίζει, η λίμνη το ποίημα που θαμπώνει.
>
> Ο άνδρας είναι ο αετός που πετάει. Η γυναίκα είναι το αηδόνι που τραγουδάει.
>
> Το να πετάς σημαίνει να κυριαρχείς στο διάστημα,  το  να τραγουδάς, σημαίνει
> να κατακτήσεις την ψυχή.
>
> Ο άνδρας είναι ένας ναός, η γυναίκα το ιερό.  Μπροστά στο ναό
> αποκαλυπτόμαστε, μπροστά στο ιερό γονατίζουμε
>
> Τελικά: Ο άνδρας είναι τοποθετημένος εκεί που τελειώνει η γη…
>
> Η γυναίκα εκεί που αρχίζει ο ουρανός ..!!!
>
> ==================08.03.17  ===============

The Lie We Live

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: Η σημαία της Βορείου Ηπείρου σκέπασε το κέντρο της...

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: Η σημαία της Βορείου Ηπείρου σκέπασε το κέντρο της...:  Η σημαία της Βορείου Ηπείρου μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη  όπου αναγράφονται και τα ονόματα:  ΜΟΡΟΒΑ - ΚΟΡΥΤΣΑ -...

ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ (οι αρχές του Χριστού που θανάτωσαν τον αρχαίο πολιτισμό )

Ο αείμνηστος Λιαντίνης έλεγε πως οι αρχές του Χριστού που   θανάτωσαν τον αρχαίο πολιτισμό  ήταν  4

1^ον Η δύναμις με την έννοια της βίας του στρατού,την δύναμη των όπλων σαν τις λεγεώνες τις Ρωμαϊκές με τρομακτική δύναμη πυρός

2^ον Ο πλούτος διότι χωρίς πλούτο δεν μπορείς να έχεις ισχυρές δυνάμεις

3^ον Η επιστήμη δηλαδή την νόηση με τις 924 επιστήμες στα πανεπιστήμια του κόσμου χωρίς αυτή την επιστήμη δεν μπορείς να έχεις δύναμη, διότι αυτή  η νόηση οργανώνει τις επιχειρήσεις του πολέμου.και

4^ον  Η Τέχνη με την έννοια της ομορφιάς,του έρωτα ,της τέχνης  που πάντα περιλαμβάνει το καλαίσθητο την ομορφιά, το ωραίο το καλό.

 Αυτά ήταν  τα 4 στοιχεία που δημιούργησαν τον αρχαίο πολιτισμό και τα ίδια αναποδογύρισαν  το σύστημα των αξιών κατά τον εξής απλό τρόπο.

Πού στηρίζονταν η Ρώμη ; στη δύναμη , εμείς στηρίζουμε την αδυναμία του δίνουμε ένα ράπισμα και γυρίζουμε και την άλλη παρειά, έτσι ανποδογυρίζει το σύστημα στο σημείο αυτό.

Πού στηρίχθηκε η Ρώμη ; στον πλούτο, μην κοιτάτε τον πλούτο να τον ζητήσετε αλλού τον πλούτο  στην οικονομία, μη δουλεύετε ευκολότερα περνάει η καμήλα στην τρύπα της βελόνας παρά η μετάβαση στην βασιλεία των ουρανών..και

Πού αλλού στηρίχθηκε η Ρώμη στην επιστήμη που προήλθε από τους Ίωνες πιστούς και ολοκληρώθηκε από  τον Αριστοτέλη. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ,δηλαδή στην κυριολεξία αννοεί τους αγράμματους , τους αναλφάβητους που δεν μελετούν κλπ και αυτό αποδεικνύεται γεωμετρικά από τη συμπεριφορά της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας σε όλον τον μεσαίωνα με πόση οργή και μανία πολέμησε την επιστήμη όταν επιχείρησε να ξανανθίσει μετά την αναγέννηση κάθε  φορά που ερχόταν ο γιατρός , ο μαθηματικός γινόταν ιερή εξέταση κλπ.τότε ειπώθηκε και η φράση ¨μακριά από τους μαθηματικούς» και

Τέλος η τέχνη σε συνάρτηση με την ομορφιά,του κάλλους των  Ελληνικών αγαλμάτων , Ολυμπιακό  ιδεώδες, και αντί αυτών  επέβαλε άλλες αρετές νηστίας, σαρακωστής παρθενίας, επομένως αναποδογυρίστηκε η όλη διδασκαλία του Χριστιανισμού και από αξίες τις μεταβάλλει σε αταξίες και  αυτά που ο κλασικός κόσμος τα θεωρούσε ασήμαντα ευτελή κτλ.τα εξυψώνει σε αξίες και  ολοκληρώθηκε το νέο σύστημα.

Όλα αυτά είναι αντίθετα πράγματα διότι οι Έλληνες ξεκίνησαν από τη λογική ,γι αυτό έφτιαξαν την επιστήμη, γι αυτό έφτιαξαν δημοκρατία,γι αυτό έφτιαξαν την αιώνια τέχνη.

Οι χριστιανοί ξεκινούν από την δημιουργική φαντασία,αλλά φαντασία.

Μας λένε υπάρχει ένας θεός εκεί επάνω.Αυτόν τον θεό δεν τον είδε κανείς.Ούτε θα τον δει ποτέ.όπως είναι όλοι οι θεοί όλων των θρησκειών,δημιουργήματα φαντασίας ,αλλά δεν αντέχουν σελογικό έλεγχο ή ότι μετά θάνατον θα πάμε στον παράδεισο και στην κόλαση.

Ωραία θα πάμε ! Αλλά ποιος ήρθε να μας πει ότι θα πάμε στον Παράδεισο και στην Κόλαση;Δεν αποδεικνύεται. Συγκρούεται η λογική με τις θρησκείες. Είναι αυτό που στην εποχή μας πια ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος ο Μαρτίνος Χάϊντεργκερ, το είπε με εκείνη την πρόταση που σας την έχω ξαναπεί. Άλλο πράγμα η θρησκεία, άλλο πράγμα η φιλοσοφία.Είναι διαφορετικά τα εργαλεία που δουλεύουν .

Επιστήμη σημαίνει ότι δουλεύω με εργαλείο τη λογική και ψάχνω να βρω την φυσική αλήθεια.Θρησκεία σημαίνει δουλεύω με εργαλείο την πίστη.Και η πίστη δεν είναι λογικό πράγμα. Είναι μια δύναμη τρομακτική ψυχική,αλλά δεν έχει σχέση με λογική.

Δεν είναι ο Χάϊντεγκερ ο πρώτος ,όλοι το έχουν πει ,αλλά αυτός με τον  χαρακτηριστικό τρόπο γράφει σε ένα βιβλίο του «Εισαγωγή στην μεταφυσική» την περίφημη πρόταση :Μια Χριστιανική φιλοσοφία είναι ένας ξύλινος σίδηρος» τι θα πει « ξύλινος σίδηρος» Ξύλινος σίδηρος δεν υπάρχει . Υπάρχει ξύλινο ξύλο ή  σιδερένιος σίδηρος..Ξύλινος σίδηρος είναι αυτό που το λέμε στη λογική «Contradictio in adjecto» Μέσα στο αντικείμενο υπάρχει αντίφαση στο ίδιο το αντικείμενο. Είναι αταίριαστα πράγματα, δηλαδή ο βαθύτερος λόγος βέβαια είναι αυτός . Και βέβαια εδώ ανοίγεται ένα τρομακτικό κεφάλαιο για προβληματική και έρευνα που θα χρειαζότανε να μιλήσουμε πολύν καιρό,να κάνουμε ανάλυση και να δούμε όλα τα πράγματα στη σωστή του θέση.

Και συνεχίζει ο καθηγητής :Για μένα δεν μειώνεται η αξία της Χριστιανικής θρησκείας…σαν θρησκεία. Αντίθετα φωτίζονται τα πράγματα και γινόμαστε γνήσιοι,θρησκευόμενοι ή  Χριστιανοί, εκεί που κάπου είμαστε και δεν ξέρουμε. Ο ίδιος ο Χριστός το-πε «Μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»  Δεν τη φοβάμαι την αλήθεια το κακό είναι ότι τα πράγματα που ξέρουμε εμείς και όπως τα ξέρουμε δεν είναι η αλήθεια.Αν διαβάσετε την Καινή διαθήκη πολλές φορές και επί χρόνια πολλά διαπιστώνετε ότι εκείνο που δεν δεχθήκανε  οι Έλληνες  ήταν «η εξ αποκαλύψεως  αλήθεια»

Ότι αποκαλύφθηκε η αλήθεια από τον ουρανό και ήρθε ο Χριστός ο οποίος είναι γιος του θεού και αποκάλυψε την αλήθεια…..Δόγμα ! και δεν χωράει συζήτηση.

Αυτό οι Έλληνες δεν το δέχθηκαν γιατί είχαν έναν θεό  στην αρχαία αγορά των Αθηνών,τον άγνωστο θεό.Τι θα πει άγνωστος θεός για τους Έλληνες; Μην κοιτάτε που ήρθε ο Παύλος  στην Αθήνα εκεί θα διαβάσετε στις Πράξεις των Αποστόλων ο Λουκάς είχε γράψει ότι έμεινε έναν μήνα και του ερχόταν τρέλα: «Παρωξύνετο ο νους αυτού ορών την πόλιν κατ είδωλον ούσαν» Πράξ. ΙΖ16

Του ΄ρχονταν τρέλα όταν έβλεπε γεμάτη αγάλματα –είδωλα ,πού πάω εγώ να διδάξω και να πω τούτα τα πράγματα. Και όταν πήρε την απόφαση και πήγε στη συναγωγή μετά από έναν μήνα, άρχισε να τους λέει : ήρθα να σας διδάξω τον αληθινό θεό «Αυτό τω Αγνώστω» θα σας πω εγώ ποιος είναι ο άγνωστος .

Όταν  άκουσαν ορισμένοι στωικοί και επικούρειοι φιλόσοφοι  αναματιαστήκανε.

Η έννοια του θεού είναι κάτι που θα μείνει άγνωστο.Δεν μπορεί το μυαλό μας να το πιάσει.

Τι μπορεί το μυαλό  μας να κάνει; Να αναζητεί και να προσπαθεί και να πλησιάζει και να φθάσει όπου θέλει .Είναι αυτό ,όπως το λέει ο Αριστοτέληςστο «μετά τα φυσικά στην περίφημη εκείνη πρόταση  «τι το ον αεί ζητούμενον και αεί απορούμενον» Ποιος είναι ο θεός  το «όντος ον» το υπέρτατο ον για το οποίο λέει ο Άνθρωπος θα είναι σε αιώνια  αναζήτηση και σε αιώνια απορία. Το «αεί ζητούμενον και αεί απορούμενον»

Και βέβαια μπορούμε να το συνδιάσουμε εδώ και με τον Σωκράτη . Κάτι τέτοιο ήθελε να τους πει ,αλλά οι Αθηναίοι που είχαν τις απλές εικόνες , ο λαός ότι ο θεός είναι ο Ποσειδών και ο Δίας ….τον πιάσανε και τον ανεβάσανε και αυτόν στην πυρά σαν την Ιερά Εξέταση . Για αθεΐα δικάστηκε ο Σωκράτης, έτσι  «Σωκράτης ου νομίζει ους η πόλις νομίζει θεούς.Καινά δαιμόνια εισφέρει».Άλλους θεούς θέλει να μας φέρει κόψτε του το κεφάλι. Το τίμημα  Θάνατος .Ήπιε το κώνειο.

Οι Έλληνες είχαν το βωμό στον άγνωστο θεό για να δείξουνε και αυτή τη δυνατότητα , ότι είναι υπέροχο πράγμαν  να  ασχολείσαι, να αναζητείς και να ψάχνεις.Αλλά δεν περιμένανε τους Εβραίους  ν άρθουν να τους δείξουν ….Γι αυτό όταν οι Στωϊκοί και οι Επικούρειοι ακούσανε να τους λέει «θα σας διδάξω  εγώ ποιος είναι ο άγνωστος θεός « και προχώρησε παραπέρα  και λέει : «Νεκρός ην και ανέστη» Ακούσανε ανάσταση νεκρών και τον πήραν στο ψιλό και τι του είπανε; Για ξανα πέστα  Ναι η ανάσταση και ο Ιησούς ναι τους λέει «Εχλεύαζον αυτόν» και στο τέλος επειδή είχαν μια ευγένεια οι Αθηναίοι το περίφημον «Αττικόν άλας»  είπανε , για να μην του πουν « αντε πάενε από εδώ» του είπανε «ακουσόμεθά σου πάλιν» Άστα να μας τα πεις αύριο τα άλλα.

Ερωτηθής ο Λιαντίνης περί της δικής του σχέσης είπε: Ο δικός μου προσανατολισμός και η δική μου σκέψη είναι καθαρά Ελληνική. Σε εποχές παλαιότερες  υπήρξα κι εγώ με τον τρόπο αυτόν τον συμβιβαστικό πιστός, πηγαίναμε στην εκκλησία και μάλιστα ήμουνα πολύ έντονα στα κατηχητικά ,δεν πήγαινα μικρός.

Η γυναίκα μου είχε πάει και προσπαθώ να της απαλείψω τη φασιστική νοοτροπία που της περάσανε αυτά τα κατηχητικά.

Ο Χριστός που εγώ μέσα μου υπάρχει καθαγιασμένος και καθιερωμένος σαν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες μέσα στην ανθρώπινη ιστορία Άνθρωπος όμως μη μου πείτε ότι είναι θεός και τέτοια  εκεί αρχίζω και λέω «δεν σας καταλαβαίνω»

Κατέβηκε και μυρίστηκε η Μαρία τον κρίνο και έμεινε έγκυος  η έννοια της παρθένου Μαρίας της παρθένου θεάς υπήρχε   και στους Έλληνες .

Η παρθένος Αθηνά.Ο Παρθενώνας είναι ο ναός της παρθένου Αθηνάς.Και υπάρχουν πολλές παρθένες θεές και η έννοια της ανάστασης σε θεούς. Είναι οι τελευταίοι οι Χριστιανοί που την πήρανε. Όλες οι αρχαίες θρησκείες έχουν την έννοια της ανάστασης . Από τον Όσιρις στην Αίγυπτο και από τον Μαρδούκ, όπως τον περιγράφει ο Σπύρος Μαρινάτος,που σταυρώθηκε ανάμεσα σε δυο ληστές σε έναν λόφο περί το 2000πχ , όμοια με την Χριστιανική Θρησκεία.

Δημήτρης Βόγγολης

Μαρδούκ: η ιστορία του Χριστού γύρω στο 2000 π.Χ.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου grousis@ath.forthnet.gr

Μέρες που είναι, μέρες γιορτινές για τη Χριστιανοσύνη και δη την Ορθοδοξία, σκέφτηκα να σας κάνω κοινωνούς της ιστορίας του θεού Μαρδούκ, που παραθέτει ο σεβαστός αρχαιολόγος και ακαδημαϊκός Σπύρος Μαρινάτος, για να προβληματιστούμε όλοι μαζί πάνω στη μυθολογική προέλευση των θρησκειών, του χριστιανισμού συμπεριλαμβανομένου.

Κατά τη διάρκεια λοιπόν του σουμερικού, στη συνέχεια βαβυλωνικού, πολιτισμού, αναπτύχθηκαν διάφοροι μύθοι οι οποίοι είχαν σημαντική επίδραση στις μυθολογίες, στις θρησκευτικές αντιλήψεις, στα έθιμα άλλων λαών και δη των αρχαίων εβραίων έως και των σύγχρονων χριστιανών.[1]

Ετσι για παράδειγμα η σημερινή βδομάδα με τις εφτά μέρες είναι επιβίωση της λατρείας των βαβυλωνίων αστρικών θεών[2].

Εκείνη την εποχή λοιπόν, δηλαδή περίπου 2.000 χρόνια προ Χριστού, ήταν συχνό το φαινόμενο να πλάθονται θεότητες το πιο συχνά της βλάστησης ή της ευφορίας της γης, οι οποίες πέθαιναν και ανασταίνονταν. Μάλιστα κάτι τέτοιο αναφέρεται και σε μοιρολόγια ακόμη πιο παλιά. Αυτό συμβόλιζε τον θάνατο και την ανάσταση της φύσης. Ανάμεσά τους, ο θεός Ταμούζ αγαπημένος της θεάς του έρωτα και της ηδονής, Ιστάρ[3], η οποία και αυτή κατέβηκε στον Αδη, δηλαδή «στη χώρα από την οποία δεν γυρίζουν», για να βρει τον αγαπημένο της και κατόρθωσε να αποδράσει. Παρόμοιες θεότητες που πέθαναν και αναστήθηκαν εμφανίζονται και αργότερα. Τέτοιες ήταν του Αιγύπτιου Οσιρη, του θεού των Φρυγών Αττη, του Αδωνη...

Η ιστορία όμως του θεού Μαρδούκ, η γιορτή του οποίου ως γιορτή του νέου έτους των Βαβυλωνίων γιορταζόταν στη Βαβυλώνα κάθε χρόνο την άνοιξη και πιο συγκεκριμένα κατά το γρηγοριανό ημερολόγιο τους μήνες Μάρτιο-Απρίλιο και κατά το ιουλιανό ημερολόγιο τον Απρίλιο[4], όπως καληώρα το δικό μας Πάσχα, έχει συγκλονιστικές ομοιότητες με εκείνη του δικού μας Χριστού.

Ο Μαρδούκ, ο οποίος ξεκίνησε να λατρεύεται ως θεός της γονιμότητας, στη συνέχεια, αφού νίκησε κατά τη θεομαχία τον θεό Τιαμάτ (το Χάος), αναγνωρίζεται από τους άλλους θεούς ως ο πρώτος θεός . Ο ίδιος, αφού χωρίσει το Χάος στα δύο, δημιουργεί το Σύμπαν και τελικά τον άνθρωπο από πηλό και από το αίμα ενός προδότη θεού που βοήθησε τον Τιαμάτ. Ολα αυτά αναφέρονται στο «ποίημα της δημιουργίας», το οποίο και γράφτηκε ανάμεσα στο 1125 και το 1104 π.χ.[5], οπότε και ο Μαρδούκ αναδείχθηκε από τους Βαβυλώνιους πρώτη θεότητα. Το ποίημα αυτό διαβαζόταν από τον αρχιερέα των Βαβυλωνίων την τέταρτη μέρα της γιορτής του Νέου Ετους.[6]

Να όμως πώς περιγράφει ο Μαρινάτος τον μύθο του θανάτου και της ανάστασης του Μαρδούκ έτσι όπως αυτός αναφέρεται σε ένα κείμενο της βιβλιοθήκης της πόλης Ασσούρ: «Το κείμενο [των Παθών του Μαρδούκ] μας περιγράφει κυριολεκτικώς έναν παθόντα και ταφέντα και αναστάντα Μαρδούκ, όστις εθριάμβευσε του Αδου και του θανάτου».[7]

«Ο Μαρδούκ κρατείται αιχμάλωτος στα Δύο Ορη, όπερ σημαίνει το υποχθόνιο δικαστήριο. Εκεί υποβάλλεται σε ανάκριση. Επειτα θανατώνεται και άγεται στο όρος. Μαζί με αυτόν θανατώνεται και ένας κακούργος. [...] Τα ιμάτια του Μαρδούκ απάγονται. [...] Στο όρος στο οποίο βρίσκεται ο θεός φυλάγεται από στρατιώτες και είναι σκότος. Εκεί κατέρχεται η σύζυγός του [η "δέσποινα της Βαβυλωνίας"] και τον αναζητεί μέχρι της θύρας του τάφου. Τέλος όμως ο θεός ανίσταται εκ του όρους και επανέρχεται εις την ζωή.»[8]

Μάλιστα κατά την εορτή του Μαρδούκ στη Βαβυλώνα, αυτή η ανάστασή του γιορτάζεται την όγδοη μέρα των γιορταστικών εκδηλώσεων της πόλης προς τιμήν του με διάφορες εκδηλώσεις, που ξεκινούν από το πρωί και καταλήγουν με μια Μεγάλη εντυπωσιακή Λιτανεία, κατά την οποία περιφέρονται τα αγάλματα του αναστηθέντος Θεού.

Να, λοιπόν, μια ιστορία που, όπως γράφει ο Σπύρος Μαρινάτος, παρουσιάζει «αναλογία περίεργη προς τις χριστιανικές ιδέες», ένας μύθος ενός θεού που μας έρχεται χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό και μοιάζει πολύ με εκείνον του Χριστού.

Κατά τα άλλα, για την πραγματική μας Ανάσταση ας μην ξεχνάμε το απόσπασμα από την ψαλμωδία της Μεγάλης Δευτέρας: «Πρόσθες αυτοίς κακά, Κύριε, πρόσθες αυτοίς κακά τοις ενδόξοις της γης. Αλληλούια...»[9]

[1] Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, Παγκόσμια Ιστορία, εκδόσεις «Μέλισσα» και «Μόρφωση» 1965, τόμος Ι, σελίδα 355.

[2] Στο ίδιο, σελίδα 485.

[3] Βλέπε Γκίλγκαμες, Ενκιντού και ο Κάτω Κόσμος, στο έπος του Γκίλγκαμες, εισαγωγή-απόδοση Αύρα Ward, εκδόσεις «Ιστός» 1994, σελίδες 207 και επόμενες.

[4] Βλέπε Marguerite Rutten, «La religion a Babylone», Presses Univesitaires de France, Collection Que sais-je? 1948

[5] Encyclopedie de la mythologie, Parragon, 2004.

[6] Στο ίδιο, σελίδα 1-2.

[7] Σ. Μαρινάτου «Σουμερικός και Βαβυλωνικός Πολιτισμός» Πανεπιστημιακαί Παραδόσεις 1949, σελίδα 82.

[8] Στο ίδιο σελίδα 82.

[9] Ιερά Σύνοψις: επιμέλεια Διονυσίου Ψαριανού, αρχιμανδρίτου, εκδοτικός οίκος Ι. & Π. Ζαχαροπούλου, Αθήναι-Θεσσαλονίκη. Σελ. 344-345.

Υ.Γ. Τα άνανδρα, απολίτιστα, βάρβαρα, φασιστοειδή που την Τρίτη τα ξημερώματα έκαψαν βιβλία της εβραϊκής συναγωγής της Κέρκυρας, να ξέρουν ότι, το θέλουν ή όχι, οι Ελληνες Εβραίοι ήταν και θα είναι ισότιμο κομμάτι του λαού μας, ενώ οι ίδιοι με τις πράξεις και την ύπαρξή τους τον ντροπιάζουν.

Ο Γκάντι και ο καθηγητής του.

Ο Γκάντι και ο καθηγητής του.

Όταν ο Γκάντι μελετούσε νομικά στο Πανεπιστημίου τού Λονδίνου είχε έναν

καθηγητή τού οποίου το επίθετο ήταν Mr. Peters και ο οποίος δεν τον συμπα-

θούσε καθόλου.

Κάποια μέρα, ο Mr. Peters κατά τη διάρκεια τού μεσημεριανού γεύματός του

καθόταν στο εστιατόριο τού Πανεπιστημίου όταν ο Γκάντι ήλθε, με τον δίσκο

του και κάθησε δίπλα του.

Σοβαρά ενοχλημένος ο υπερόπτυς καθηγητής είπε στον Γκάντι:

«Κύριε Γκάντι, δεν γνωρίζετε ότι ένα γουρούνι και ένα περιστέρι δεν κάθονται 

μαζί κατά τη διάρκεια τού φαγητού τους;» και ή απάντηση τού Γκάντι ήταν...

«Μην ενοχλείσθε κ. καθηγητά, θα πετάξω παραπέρα» και λέγοντας αυτά πήγε

και κάθησε σ' ένα άλλο τραπέζι.

Πράσινος από τα νεύρα του ο Mr. Peters θέλησε να πάρει την ρεβάνς στην επό-

μενες εξετάσεις, αλλά ο φοιτητής του απάντησε ορθότατα σε όλες τις ερωτήσεις 

του.  Τότε ο Mr. Peters τού έθεσε την παρακάτω ερώτηση:

«Κύριε Γκάντι, τι θα κάνατε αν περπατώντας στον δρόμο βρίσκατε ένα πακέτο 

γεμάτο σοφία και ένα άλλο γεμάτο λεφτά;  Ποιό από τα δύο θα παίρνατε;»  

Χωρίς να πολυσκεφθεί ο Γκάντι τού απάντησε: «Σίγουρα το πακέτο με τα χρή-

ματα.»

Τότε ο Mr. Peters μ' ένα χαμόγελο γεμάτο ειρωνία τού είπε:  «Αν ήμουν στην θέ-

ση σας θα έπαιρνα αυτό με την σοφία, δεν νομίζετε;» και ο Γκάντι τού απάντησε

με απάθεια:  «Ο καθένας παίρνει αυτό που τού λείπει.»

Ο Mr. Peters ήδη υστερικός από την απαντήση τού φοιτητή του έγραψε στην κόλ-

λα τού διαγωνίσματος,  "Ηλίθιος" και την έδωσε στον Γκάντι.

Ο Γκάντι πήρε την κόλλα τού διαγωνίσματος και κάθησε κάτω.  Μερικά λεπτά 

αργότερα πάει στον καθηγητή του και τού λέει:  «Mr. Peters, υπογράψατε το γρα-

πτό μου, αλλά ξεχάσατε να το βαθμολογήσετε.»

Μα, τι λέει ο Ν. Κοτζιάς; Νέα Συνθήκη;

ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

Email Facebook Tweet| Εκτύπωση | 18 Φεβρουάριος 2017, 10:00 | Σημερινή

Η κρίση... του τσιγάρου

Αποκλειστικές πληροφορίες της στήλης για τον διάλογο μεταξύ Αναστασιάδη και Ακιντζί στην περιβόητη συνάντηση της Τσικνοπέμπτης:
ΝΙΚΟΣ: Πάω έξω να καπνίσω ένα τσιγάρο.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Κόψε το, ρε Νίκο
ΝΙΚΟΣ: Να κόψω το τσιγάρο;
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Όι. Να κόψεις τες δικαιολογίες για να φύεις τζιαι να μεν μου απαντήσεις.
ΝΙΚΟΣ: Μα αφού σου απάντησα, ρε Μουσταφά. Δεν πρόκειται να πέψω πίσω στην Βουλήν την απόφασιν για το ενωτικόν δημοψήφισμαν.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Δηλαδή θέλεις την ένωσην;
ΝΙΚΟΣ: Όι την ένωσην. Την επανένωσην. Της Κύπρου.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Εν την ένωσην που θέλετε ούλλοι σας, αλλά εν το λαλείτε. Ξέρω είντα καπνόν φουμάρεις.
ΝΙΚΟΣ: Το μόνον που φουμάρω εν το τσιγάρον τζιαι πάω έξω να το καπνίσω.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Αν πάεις έξω να καπνίσεις, εγώ φεύκω.
ΝΙΚΟΣ: Μα για έναν τσιγάρον να διακόψουμεν τες συνομιλίες, ρε Μουσταφά; Έλα μαζίν μου έξω, να καπνίσουμεν την πίππαν της ειρήνης, εννοώ το τσιγάρον της ειρήνης, να πάει πάσα κακόν.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Όι, εν καπνίζω.
ΝΙΚΟΣ: Εγώ πάω να καπνίσω, πάντως, γιατί θέλω να ηρεμήσω. Ετάραξές μου τα νεύρα μου.
ΜΟΥΣΤΑΦΑ: Πήαιννε. Φεύκω τζι εγώ που την άλλην. Τζιαι να ξέρεις. Εσύ φταίεις, με το τσιγάρον σου.
ΝΙΚΟΣ (βγαίνει τραγουδώντας): «Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια. Ε, ας κλείσουν τζιαι τες συνομιλίες, να τελειώννουμεν»...
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ

Η πολιτική του βλακώδους παιδιού χρεοκόπησε
Ώστε, λοιπόν, ο εγκάθετος φίλος του Προέδρου Αναστασιάδη αποχώρησε από τις συνομιλίες, πρώτον, επειδή νιώθει… ανασφαλής από την απόφαση της Βουλής για το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Δεύτερον, επειδή ο Ν. Αναστασιάδης βγήκε έξω για τσιγάρο, διότι εκνευρίστηκε με τον ανεκδιήγητο Νορβηγό αστρολόγο. Ο υποτελής κάτι τέτοια δεν τα σήκωσε και παρευθύς αποχώρησε. Αστειάκια; Μουσκουρούθκια της απάνω τζιερκατζής; Τουρκικά τατσιλλίκκια; Όχι, κάτι απείρως χειρότερο, που ο Πρόεδρος αρνείται να καταλάβει: Είναι η τεκμηρίωση, ξανά, της αδίστακτης τακτικής που οι Τούρκοι εφαρμόζουν όταν απέναντί τους έχουν γιουσουφάκια που, με το κούνημα του μικρού δακτύλου τους, κατεβάζουν παντελόνια και σώβρακα για να θυμώσουν οι αγάδες.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ΟΦΕΙΛΕ μέχρι σήμερα να είχε αντιληφθεί τι σημαίνει Τούρκος και ποια είναι η τακτική του. Όταν ο Τούρκος ανασύρει το γιαταγάνι, εσύ Πρόεδρε δεν κρατάς αγιαστούρα. Από τις 11/2/2014, όταν ο Ν. Αναστασιάδης συμφώνησε εκείνη την εφιαλτική Κοινή Δήλωση με τον κατοχικό Έρογλου, ΟΦΕΙΛΕ να περιμένει τα χειρότερα. ΟΦΕΙΛΕ να αντιληφθεί ότι το τουρκικό θηρίο δεν εξημερώνεται με… περιπάτους και ζιβανία στη Λήδρας, δεν καλμάρει με παραστάσεις στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και δεν καλοπιάνεται με συνεχείς μονόπλευρες παραχωρήσεις. Τώρα, ο Ν. Αναστασιάδης βρίσκεται ξανά ενώπιον της τουρκικής αδιστακτότητας. Η πολιτική του βλακώδους παιδιού σωρεύθηκε σε ερείπια. Επιτέλους, κατάλαβε με ποιους συνομιλεί; Ή θα συνεχίσει να τους γλείφει;
Σ.Ι.

Ο Πρόεδρος, ο Ακιντζί και η πόρτα
Ήτανε που ήτανε περιπαίξιμο ο λεγόμενος διάλογος, τα τελευταία καμώματα του Ακιντζί τον έκαναν τελείως καραγκιοζιλίκι. Στη συνάντηση της Πέμπτης πήγε αφορμολοημένος. Είχε προαναγγείλει ότι θα δεχόταν να συζητήσει μόνο το θέμα του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Και μετά τις πρώτες αψιμαχίες με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ο τελευταίος ήθελε να κάνει διάλειμμα και βγήκε έξω για τσιγάρο. Ο κατοχικός ηγέτης, όμως, δεν το εκτίμησε αυτό. Θέλω να πω ότι δεν εκτίμησε το γεγονός ότι ο Πρόεδρος βγήκε έξω και δεν έμεινε να καπνίσει μέσα, όπου υπήρχε και... τασάκι. Εν πάση περιπτώσει, ο Μουσταφά και η αντιπροσωπία του σηκώθηκαν και έφυγαν επιστρέφοντας στα κατεχόμενα, όπου κατήγγειλαν τον Πρόεδρο ότι, βγαίνοντας για τσιγάρο, χτύπησε πίσω του δυνατά την πόρτα.

Ο Νίκος Αναστασιάδης αρνήθηκε ότι εφάτσιησεν πίσω του την πόρτα και ότι αντίθετα είναι ο Ακιντζί που εγκατέλειψε τον χώρο των συνομιλιών. Είναι αλήθεια ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά δείχνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα που σχετίζονται με τις πόρτες. Για παράδειγμα, με την... πίσω πόρτα από την οποία θέλουν να βάλουν την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέχρι τώρα ο Πρόεδρος κρατά κλειστή τη συγκεκριμένη πόρτα. Δεν ξέρω αν και πότε θα ξανασυναντηθούν οι δύο «αυτού εξοχότητες». Πάντως, αν αποχωρήσει ξανά η τουρκοκυπριακή αντιπροσωπία, μια πρέπει να είναι η αντίδραση του Προέδρου: «Πηαίννετε στο καλόν. Τζιαι ο τελευταίος να κλείσει τζιαι την πόρταν»...
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ

Μα, τι λέει ο Ν. Κοτζιάς; Νέα Συνθήκη;
Αθήνα και Λευκωσία δηλώνουν ότι συνεργάζονται στενά και συμφωνούν. Θα ανέμενε κανείς ότι θα ενημέρωναν κι εμάς τους ιθαγενείς πού συμφωνούν και τι προωθούν προς συμφωνία στο Κυπριακό. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ξένα Μέσα. Ιδού: Σε συνέντευξή του στο γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων (21.1.2017), ο Έλληνας ΥπΕξ, Ν. Κοτζιάς, δήλωσε:

«We are drawing up a treaty for a federal Cyprus. Both ethnic groups will have equal rights. The Turkish Cypriots will have their federal state or canton or whatever else you'd like to call it. They will be on their own and they will be able to manage their security, as they will have their own police. To this end, a federal police force will be created and will be comprised of 50% Turkish Cypriots and 50% Greek Cypriots. Beyond the federal police, there will be an international police force that will step in case that the federal police force proves inadequate». JOURNALIST: And the Turkish Cypriots? How can they feel secure? N. KOTZIAS: The Turkish Cypriots will have full political equality. They will have a right to a veto on all of the important issues. And the High Court will be made up of four judges from each ethnic group. This is much greater equality than is usual in federal states». Νέα Συνθήκη; Και βέτο σε όλα τα θέματα; Πώς στην ευχή θα λειτουργήσει μια πιθανή συμφωνία;
Σ.Ι.

Σημεριν