Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Ενιαίο κράτος ή ισλαμοποίηση


Παρασκευή, 25/11/2016

Ενιαίο κράτος ή ισλαμοποίηση

  Εκτύπωση | 24 Νοέμβριος 2016, 07:56 | ΤΗΣ ΦΑΝΟΥΛΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ

ΤO νέο τέμενος Χαλάλ Σουλτάν που χτίζει ο Ερντογάν στην κατεχόμενη Λευκωσία, στο οποίο αναφέρθηκαν οι «Τάιμς» του Λονδίνου
Ανατροπή από τους Τουρκοκυπρίους, η μόνη σωτηρία της Κύπρου
Δεν υπάρχει λεγόμενη «τουρκική αδιαλλαξία», αλλά τουρκική επεκτατική πολιτική, που έχει ως στόχο την πλήρη αρπαγή της Κύπρου


Ακόμα ένα ναυάγιο προστέθηκε στον 42ο χρόνο της συνεχιζόμενης τουρκικής βάρβαρης εισβολής και κατοχής της πατρίδας μας, όχι γιατί… φταίει η τουρκική αδιαλλαξία. Αυτή είναι η περικεφαλαία της κοροϊδίας που χρησιμοποιεί η εκάστοτε πολιτική ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1974, για να δίδει άλλοθι στις δικές της εγκληματικές υποχωρήσεις προς τους κατακτητές και τους πρώην (συνεχιζόμενους παρασκηνιακά) αποικιοκράτες Βρετανούς.
Τις καθοδηγήσεις των οποίων ακολουθεί σαν καλός μαθητής από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο (παρόλες τις αρχικές αντιδράσεις) μέχρι τον σημερινό Νίκο Αναστασιάδη (με μοναδική ίσως εξαίρεση τον μ. Σπύρο Κυπριανού).
Για το ναυάγιο λοιπόν φταίει η μειοδοτική πολιτική της ηγεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και όλων των υπολοίπων ηγεσιών των πολιτικών κομμάτων, που δεν κατάφεραν επίσημα και κυριολεκτικά να αποδεσμευθούν (παρόλες τις πρόσφατες φωνές ορισμένων) από την τουρκο-βρετανική ρατσιστική, διαιρετική οθωμανική «λύση» της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Η κατοχή που έγινε… δικοινοτική διαφορά
Δεν υπάρχει λεγόμενη «τουρκική αδιαλλαξία» αλλά ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Τουρκικό σχέδιο αρπαγής ολόκληρης της Κύπρου. Υπάρχει εισβολέας, κατακτητής, βιαστής, κλέφτης και απατεώνας στις κατεχόμενες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και η εκάστοτε ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις δύο τουρκικές εισβολές του 1974 μέχρι σήμερα, αντί να απαιτεί την απελευθέρωση των περιοχών της από τον εισβολέα, βιαστή και κατακτητή, επιμένει να συνθηκολογήσει και να συμβιβαστεί με τις απαιτήσεις του, προσκυνώντας τον και επιμένοντας σε… συνεταιρισμό του νησιού μαζί του.
Αφού δέχθηκε αρχικά να υποβαθμίσει την εισβολή και κατοχή σε… δικοινοτική διαφορά (μάλιστα όταν σήμερα ολόκληρος ο κόσμος κατηγορεί τον Πρόεδρο της κατοχικής Τουρκίας για τυραννία, απολυταρχία, βασανισμούς, χιτλερισμούς και καταπίεση του ίδιου του λαού του στην Τουρκία).
Μια πολιτική που καθόρισε το Φόρεϊν Όφις από τις 16 Αυγούστου 1974, αφού άφησε σκόπιμα την Τουρκία να εισβάλει για δεύτερη φορά, για να εξασφαλίσει το ποσοστό γης που ήθελε να αρπάξει και μετά να… διαπραγματευτεί (για τα υπόλοιπα!)…

Με εντολοδόχο τον Έιντε και επιτηρητή το Φόρεϊν Όφις
Με αυτήν τη δουλοπρεπή υποταγή στα ξένα συμφέροντα φθάσαμε στη σημερινή κατάντια. Όπου ρυμούλκησε τον Πρόεδρο της Κ.Δ. Νίκο Αναστασιάδη (και όχι με το ζόρι, ηθελημένα από πλευράς του) ο τελευταίος εντολοδόχος των ξένων συμφερόντων Νορβηγός Έιντε (με τα πολλαπλά συγκρουόμενα συμφέροντα, προεξάρχουσας της θέσης του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που στόχο έχει την προώθηση των τουρκικών συμφερόντων και που αποκαλύψαμε με σειρά άρθρων μας στη «Σημερινή»), στα βουνά της Ελβετίας για να αποκεφαλίσουν την Κυπριακή Δημοκρατία!

Πήγαν λοιπόν συν γυναιξί και συμβούλοις στο βουνό της «πελλάρας» στην Ελβετία, έφαγαν, ήπιαν και απόλαυσαν για λίγο 5 αστέρων περιποίηση, αλλά, τελικά, επέστρεψαν ομαδικά παγωμένοι και ξεπετσιασμένοι. Για να συνεχίσουν την τουρκο-βρετανική διζωνική δικοινοτική ομόσπονδη (λέγε συνομόσπονδη) παράδοση στους Τούρκους.
Είτε στην Κύπρο είτε όπου αλλού στο ανάθεμα αποφασίσει ο εισβολέας μέσω του αντιμούτσουνού του, Ακιντζί, στα κατεχόμενα. Με κηδεμόνα τον Νορβηγό Έιντε (τον ανέχονται ακόμα και δεν τολμούν να τον εξαποστείλουν πακέτο στον άσχετο Γ.Γ. του ΟΗΕ) και επιτηρητή εκ του παρασκηνίου το μοναδικό Φόρεϊν Όφις του Λονδίνου, όπου και εκκολάπτονται όλα αυτά τα διαλυτικά σχέδια.
Το οποίο κρατάει πάντα χαμηλούς τόνους, για εύλογους λόγους. Δεν θέλει να φαίνεται η παρουσία του, ώστε, σε περίπτωση αντιδράσεων, να μην έχει επιπτώσεις πάνω στις βάσεις του στην Κύπρο - ας τρώνε τις επικρίσεις οι αιωνίως αφελείς σύμμαχοι Αμερικανοί και ΟΗΕ…

Με… μακρύ χέρι τις ΜΚΟ
Ευελπιστούσαν, μας λένε, ότι θα… έφερναν μαζί τους τη Μόρφου, ή κάποιες γειτονιές του Βαρωσιού, οι αδιάβαστοι και άσχετοι και όσοι άφησαν τα μυαλά τους να πάρουν αέρα αντί γνώση, με τις λεγόμενες επαναπροσεγγιστικές επαφές τους, για αποδοχή των τετελεσμένων των δύο τουρκικών εισβολών. Που διοργανώνουν εδώ και χρόνια ξένα κέντρα και ξένα συμφέροντα στο ίδιο το νησί μας, λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που κουβαλήθηκαν και… επί τόπου να μας «λύσουν» το πρόβλημα.
Για να μας διαφωτίσουν, γι’ αυτό, βλέπετε, υποστηρίζονται, χρηματοδοτούνται από το Φόρεϊν Όφις, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την Ε.Ε., διοργανώνουν κοινά «project» και βραβεύουν με χρηματικά ποσά τους νικητές. Για να περάσουν και να εμπεδώσουν την ηττοπάθεια και παράδοση στους νέους και νέες μας, αλλά και σε προεδρικούς «συμβούλους» ως «λύση επανένωσης» τα δύο συνιστώντα κράτη (αντί απελευθέρωσης).
Και κανένας δεν ενδιαφέρεται να πετάξει αυτές τις ξενοκίνητες «οργανώσεις» έξω από το κυρίαρχο κυπριακό κράτος, που υπονομεύουν την απελευθερωτική δικαίωση της πατρίδας μας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των προσφύγων μας.

Οι Τουρκοκύπριοι ανησυχούν, πόσον, όμως;
Με ανταπόκριση του Μιχάλη Θεοδούλου από τη «βόρεια» Λευκωσία, οι «Τάιμς» του Λονδίνου στις 22 Νοεμβρίου 2016 προέβαλαν την ανέγερση του νέου τεμένους Χαλάλ Σουλτάν στη κατεχόμενη Λευκωσία, του μεγαλύτερου στην κατεχόμενη Κύπρο, με χωρητικότητα 3.000 ατόμων, και η οποία κοντεύει να ολοκληρωθεί σύντομα, για να τονίσουν τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων για την αυξανόμενη ισλαμική και απολυταρχική πολιτική του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν.
Ο οποίος χρηματοδοτεί την ανέγερση του Χαλάλ Σουλτάν και όχι μόνον. Εκτός των μεγάλων τεμενών στις πόλεις, τουλάχιστον 39 και πλέον άλλα τεμένη έχουν αναγερθεί στη «βόρεια» Κύπρο τα τελευταία 15 χρόνια με τους ψηλούς μιναρέδες ελάχιστα να θυμίζουν οτιδήποτε από τις παραδοσιακές εικόνες των τεμενών στην Κύπρο, έγραψαν οι «Τάιμς»…

Οι Τουρκοκύπριοι ανησυχούν, αλλά το ερώτημα είναι πόσο ανησυχούν. Αν πράγματι ανησυχούν, και δικαιολογημένα θα πρέπει να ανησυχούν, τότε θα πρέπει να κάνουν εκείνοι το πρώτο βήμα για ανατροπή, τη μεγάλη υπέρβαση που χρειάζεται η Κυπριακή Δημοκρατία για να σωθεί, εφόσον οι ηγεσίες στην Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανίκανες.
Να ξεσηκωθούν, όπως έκαναν οι γυναίκες και τα παιδιά στην Τουρκία εναντίον του νέου νόμου - ντροπή για τους βιασμούς ανηλίκων, με αποτέλεσμα (τουλάχιστον προσωρινά) να το αποσύρει ο Τούρκος Πρωθυπουργός.

Ενσωμάτωση στην ΚΔ, η μόνη λύση
Να απαιτήσουν ενσωμάτωση στην υπόλοιπη Κυπριακή Δημοκρατία, σε ΕΝΙΑΙΟ ΚΡΑΤΟΣ, με την αρχή ένας άνθρωπος μία ψήφος, δημοκρατικό πολίτευμα, κράτος δικαίου και πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των νόμιμων πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και όχι να είναι και εκείνοι ερμαφρόδιτοι, όπως οι κομματικές ηγεσίες στην ελεύθερη Κύπρο, και να συνεχίζουν να απαιτούν ομοσπονδία, οθωμανικού συστήματος διαίρεση, ξεχωριστό «κράτος», όπως οι μακαρίτες Δρ Νιχάτ Ερίμ, Φ. Κουτσιούκ και Ρ. Ντενκτάς, ενώ οι περισσότεροι έχουν εξασφαλίσει διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας, ταυτότητες, συντάξεις και όλα τα ωφελήματα δίχως να πληρώνουν γρόσι για υποχρεώσεις, από το νόμιμο κυπριακό κράτος.

Ας αποφασίσουν, λοιπόν, οι συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι και ας δουν το πραγματικό τους συμφέρον. Ας δείξουν εκείνοι την ανωτερότητα και ανδρεία που χρειάζεται αυτός ο τόπος, η κοινή πατρίδα για να σωθεί. Ας απαιτήσουν επανένωση, ναι, αλλά με τη Κυπριακή Δημοκρατία, ΕΝΙΑΙΟ κράτος, συνταγματικές ρυθμίσεις, αποβάλλοντας τα διαιρετικά στοιχεία του ζυριχικού συντάγματος, ένας άνθρωπος μία ψήφος και μία κοινωνία δίχως τις διαιρετικές «δύο κοινότητες» του Δρος Νιχάτ Ερίμ…
Μια τέτοια υπέρβαση εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων πιστεύω ακράδαντα θα τύχει σύσσωμης υποστήριξης από τον Ελληνισμό της Κύπρου και θα χαστουκίσει κατάμουτρα όλες τις κυβερνητικές και κομματικές διζωνικές ηγεσίες, τόσο στην ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία όσο και στα κατεχόμενα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας τη χρησιμοποιήσουμε, προτού χαθεί η πατρίδα μας.

ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο, 23.11.2016

Κάθαρση των Σχολικών Βιβλίων (Συνέχεια)

Κάθαρση των Σχολικών Βιβλίων (Συνέχεια)
Ο  Ιστορικός Σαράντος Καργάκος μας αφυπνίζει λέγοντας «Και στο παρελθόν η Ελλάς έπεσε αλλ’ ουδέποτε ξέπεσε. Γλιστρούσε αλλά δεν παραπατούσε, ούτε παραμιλούσε. Σήμερα μοιάζει με ξεπεσμένο φάντασμα και στο εξωτερικό προβάλλεται σαν χρεοκοπημένος διάβολος. Κι εμείς –πέρα από την οικονομική λεηλασία- ζούμε σε μια Ελλάδα χωρίς ελληνικότητα. Αυτοί που –κακή τή τύχη- πήραν στα χέρια τους το άρμα της παιδείας, το οδήγησαν στην άβυσσο της ασυδοσίας και του μηδενισμού. Λείπει πλέον από τη ζωή μας ο πεπαιδευμένος άνθρωπος.
Και έχει δίκιο όταν όλα τα άρθρα του συντάγματος έχουν καταπατηθεί:
Στο άρθρο 16(παράγ.2) ορίζει «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και της διάπλασής τους ελεύθερους και υπεύθυνους  πολίτες »,
Ερωτάται: Τηρείται το Σύνταγμα, καλλιεργείται η εθνική συνείδηση και το αίσθημα φιλοπατρίας  ή είμαστε στο αυθαίρετο του έτσι θέλω, στην κατάλυσή του, όταν διδάσκονται στα σχολεία κείμενα απαξιωτικά : «Νοστιμίζει το σέλινο τη φασολάδα και στη μέση δύο λάμδα φοράει η πατρίδα μας η Ελλάδα» ως ορισμό της πατρίδας μας. 
Στη Β΄ Δημοτικού (σελίδα 43α, τεύχος, Τετράδιο Εργασιών ) «Η  Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο! Κι εμείς πήγαμε και κρυφτήκαμε στο υπόγειο» Είναι ο τίτλος τρισάθλιου προδοτικού κειμένου της Ε΄ Δημοτικού για το 40! Αυτή ήταν η αντίδραση όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος; Κρύφτηκε στα υπόγεια.
Δεν ήταν ημέρα χαράς και πανηγυριού ; Δεν πήγαιναν οι φαντάροι με το χαμόγελο στα χείλη στο μέτωπο;» και ακόμη πριν τρυπώσουν σαν λαγοί στα υπόγεια , « ο πατέρας λέει στη μητέρα να τρέξει στην τράπεζα να σηκώσει λεφτά» Αυτό το μήνυμα θα περάσουμε στους μαθητές μας για το αθάνατο έποςτου 40;( Γλώσσα α΄τεύχος,σελ.44-45 )
Προάγεται η εθνική συνείδηση, όταν στην ΣΤ΄ Δημοτικού διδάσκεται ο ηρωισμός  μιας γάτας, της Σόνιας;(β τεύχος σελ.62 έως 64.
Δεν έχουμε στο συναξάρι του Γένους μας Μανιάκι, Αρκάδι, και Κιλκίς ;
Όταν στα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄ Γυμνασίου, διαβάζουν τα παιδιά ότι  « ήταν η Ελλάδα μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά, που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα»(σελ.124);
Όταν στην ίδια τάξη, στο βιβλίο Γλώσσα στο κείμενο με τίτλο «η παράσταση» (σελ.82), γελοιοποιείται η 25η Μαρτίου. Να διαβάζουν οι μαθητές   ότι «ο Βαγγέλάκης που έκανε τον Μπότσαρη, έσκυβε και φαινόταν το σώβρακό του και γελούσαν τα κορίτσια» του Βαγγελάκη που είχε την εθνική και ονομαστική του γιορτή »    
Αυτό ήταν το 21; Ο αετός του Σουλίου, ο Μάρκος από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές του Αγώνα, είναι για να χαζογελάνε οι μαθητές;
Δημήτρης Βόγγολης
30/09/2016   Τ.6944357378 (Θα συνεχισθεί)

Πηγή: «ΤΑ ΑΘΕΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ¨»

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΕΪΜΑΡΑΚΗ

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ, ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!»


«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ,                                                          ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ                                           ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!»

«Τον Πάπα να καταράστε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία του κακού» – Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

 

Μέσα από τους σελίδες ενός βιβλίου, με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» μία Ελβετίδα εξηγεί γιατί τόσο η ίδια, όσο και οι Ευρωπαίοι μισούν τους Έλληνες. Μάλιστα, δίνει την δική της απάντηση στο γιατί συμπεριφέρονται όλοι με «άθλιο» τρόπο στον ελληνικό λαό!
Ωστόσο, μεταξύ άλλων, εκμυστηρεύεται ότι παρόλο που υπάρχει ένα συναίσθημα μίσους από την πλευρά της, την ίδια στιγμή θαυμάζει και σέβεται το ελληνικό πνεύμα και τους αρχαίους Έλληνες.
«Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ” απομακρύνει από τη φύση τους. και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται» {…}
{…} «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ” εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένη» γιατί «Οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες»! Κι αν κάποτε ανέφεραν κανένα άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένη επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλόσοφου! Σιγά σιγά ένιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «*Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων*»!
{…} «Ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»! «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ” την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ” απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από “δω, Στέφανος ο Αθηναίος από “κει. Δεν μπορούσα ν” ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε, τους δαγκώνουμε και τους Κατασπαρά-ζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ” όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! Η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος!
Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!».
ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΒΕΤΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΩΣ «ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ»!
ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ» ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ;
Η συγγραφέας ομολογεί με ειλικρίνεια – κι αυτό είναι προς τιμή της! – το απύθμενο μίσος των ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ για κάθε τι Ελληνικό!!!
Δεν διστάζει να ομολογήσει ότι χάρη στους Έλληνες…κατέβηκαν από τα δέντρα και βγήκαν από τις σπηλιές, γι” αυθτό άλλωστε και τους φθονούν θανάσιμα!
Και το κορυφαίο όλων: Αποκαλύπτει τον σκοτεινό, βρώμικο και διαχρονικά ανθελληνικό ρόλο του  ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΒΑΤΙΚΑΝΟ!!!
Βέβαια, δεν περιμέναμε την Ελβετίδα για να μάθουμε για το μίσος των Παπικών εναντίον της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας!
Το μαρτυρούν τα φρικτά «έργα» τους, με την σχεδόν ισοπέδωση και άγριας λεηλασίας της Κωνσταντινούπουλςη το 1204, όταν διέλυσαν τα πάντα, από τον αρχαίο μέχρι τον τότε σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό 

 Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά -. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».
Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ηρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασ-μένα από χαλκό τα έλυωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα.
  Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα καίγονταν από τους σταυροφόρους, για να ψήσουν τα κρεατικά τους! (Σ.Σ «ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΣ» ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΓΙ” ΑΥΤΑ;;;)ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΔΥΤΙΚΟΙ: ΕΝΑΣ ΟΧΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΩΝ, ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ Η ΑΛΩΣΗ ΤΟΥ 1453 ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΟΓΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ, ΑΚΟΜΑ ΘΑ…ΕΚΑΙΓΑΝ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΙΡΑΖΑΝ «ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙΑ»! 
Άρθρο του έγκριτου Βυζαντινολόγου,Σερ Στήβεν Ράνσιμαν,που πρέπει να διαβαστεί από όλους:
   

Ενώ τονίζεται η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας, το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης/Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία. Θα έλεγε κανείς, ότι επειδή ο προσανατολισμός του νεοελληνικού κράτους ήταν προς τη Δύση, οι ηγέτες του σκέφτηκαν ότι αυτός ο προσανατολισμός συνεπάγεται απαραίτητα και τη λήθη της ιστορίας, τη λήθη του γεγονότος ότι εξαιτίας της Άλωσης του 1204 Η Ρωμηοσύνη στάθηκε αδύναμη να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Με άλλα λόγια, η Άλωση του 1204 οδήγησε στα 400-600 χρόνια Τουρκοκρατίας, αλλά αυτό το συμπέρασμα απωθήθηκε, πιθανότατα λόγω του ιδεολογικού προσανατολισμού της ηγετικής τάξης του Ελληνικού κράτους. Είναι σήμερα γενικά παραδεκτό, πως αυτή ήταν η αιτία της επικράτησης των Τούρκων στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια. Ένα Ρωμαίικο Κράτος που δεν θα είχε υποστεί την Άλωση του 1204, πιθανότατα θα ανέκαμπτε, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν άλλωστε, και θα αντιμετώπιζε τους Τούρκους νικηφόρα, όπως και τους Άραβες. Αλλα αυτή η ευκαιρία δεν δόθηκε στην ρωμηοσύνη.
Η ευκαιρία να χτυπηθεί η Ρωμηοσύνη, δεν άργησε να δοθεί στους Φραγκολατίνους. Ήδη από τον 12 αι. πολλές δεκάδες χιλιάδες από αυτούς υπήρχαν στην Κωνσταντινούπολη. Απολάμβαναν προνόμια και ήταν προκλητικοί προς τους Ρωμηούς της Κωνσταντινούπολης. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ Κομνηνός παραχώ-ρησε το 1082 υπέρμετρα δικαιώματα που τους έκαναν μισητούς στους Ρωμαίους. Ο Ιωάννης ο Β’ έκανε κάποιες προσπάθειες ώστε θα θέσει τέλος στα προνόμια αυτά. Αλλά η ενέργεια του αυτή, είχε ως αποτέλεσμα εχθροπραξίες από μέρους τους τόσο στο Αιγαίο, όσο και στο Ιόνιο και την Αδριατική. Αναγκάστηκε, ο αυτοκράτορας να ξαναδώσει πίσω τα προνόμια, όταν ο στόλος των Βενετών κινήθηκε εχθρικά προς τα εδάφη της Ρωμανίας. Οι Λατίνοι είχαν αλλοιώσει πολλές πλευρές της δημόσιας ζωής και οικονομικά διείσδυαν στον εμπορικό/επαγγελματικό ιστό συμβάλλοντας στην παρακμή της αυτοκρατορίας. Η Ρωμαϊκή οικονομία, πλέον ήταν υποχείριο της δύσης.
Ο λαός της Ρωμηοσύνης, αντιστάθηκε στις προκλήσεις τους, με μεγάλες εξεγέρσεις, οι οποίες βάφτηκαν με αίμα. Τον Μάιο του 1182, έγινε η πρώτη εξέγερση κατά των Λατίνων. Μια επανάσταση που χαρακτηρίστηκε από σφαγές και εξανδραποδισμούς. Κάτω από την πίεση της κατάστασης ο Ανδρόνικος ο Α’ αναγκάστηκε να υιοθετήσει την αντιλατινική πολιτική. Όπως είναι φυσικό, οι Λατίνοι αντέδρασαν κατά της Ρωμανίας. Η επεκτατική πολιτική τους εκφράστηκε με την επίθεση των Ούγγρων στη βαλκανική το 1183 καθώς και με την επίθεση των Νορμανδών κατά των Ρωμαϊκών εδαφών το 1185, με αποτέλεσμα την άλωση της Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε νέα επανάσταση του δυσαρεστημένου από τα γεγονότα λαού στην οποία σφαγιάστηκε ο Ανδρόνικος.
Αυτοκράτορας έγινε ο Iσαάκιος ο B΄ ο Άγγελος. Δυστυχώς, εκείνη την περίοδο, η Ρωμανία έπασχε από ελλιπή ηγεσία Οι Άγγελοι ήταν ίσως η χειρότερη δυναστεία! Ο Παπαρρηγόπουλος λέει (Δ΄ Β 237): “η ολεθρία των Αγγέλων γενεά”. ο Iσαάκιος προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με τους Λατίνους και να τους παραχωρήσει ξανά, ευνοϊκή μεταχείριση. Το 1187 επαναφέρει τα προνόμια των Βενετών, οι οποίοι έχουν πλέον την υποχρέωση να μην συνάπτουν συμμαχίες ενάντια στην Αυτοκρατορία. Το 1195 ανατρέπεται ο Ισαακιος από τον Αδελφό του Αλέξιο Γ’ , πράγμα το οποίο κάνει τους Βενετούς σκεπτικούς, αν και τα προνόμια τους ανανεώνονται.
Ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ ήταν ο πνευματικός πατέρας της 4ης Σταυροφορίας. Υπήρχε σε αυτήν ένα ανάμεικτο πνεύμα αρρωστημένης θρησκευτικότητας και «ιπποτικής» ιδεολογίας. Έστειλε τους Λατίνους ιεροκήρυκες να προωθήσουν την υπόθεση του ιερού πολέμου στην Δυτική Ευρώπη. την κήρυξη του ιερού πολέμου. Ο Θεοβάλδος ο Γ΄., κόμης της Καμπανίας, κήρυξε τελικά τον (ανίερο) πόλεμο. Οι Σταυροφόροι “Ήταν ένα περίεργο ανακάτωμα από ευσεβείς και θρήσκους άνδρες, αλλά και από αποβράσματα της κοινωνίας, από ανθρώπους, δηλαδή, που ήταν ικανοί για κάθε έγκλημα” [Παντίτ Νεχρού “Παγκόσμιος Ιστορία”, επιστολή 62α]. Μυριάδες λαού έσπευσαν στο κάλεσμα των κηρύκων της Σταυροφορίας. Η θρησκευτικότητα ήταν πρόσχημα και επικάλυψη της κατάκτησης. Οι ελευθερωτές των Αγίων Τόπων έγιναν κατακτητές της Ανατολής, κοσμικοί και πνευματικοί αφέντες και δυνάστες. Το φεουδαρχικό κλίμα της Φράγκικης Δύσης μεταφυτεύτηκε στην Ανατολή.
To συμβούλιο που αποτελείτο από τους Φεουδάρχες οι οποίοι λάμβαναν μέρος στην σταυροφορία αποφάσισε πως η συγκέντρωση θα γινόταν στην Βενετία και κατόπιν θα κατευθύνονταν είτε στην Συρία, είτε στην Αίγυπτο. Οι σταυροφόροι έπασχαν τόσο από πλευράς οργάνωσης και εξοπλισμού, όσο και στα οικονομικά. Γι’ αυτό συνάψανε συμφωνία με τους Βενετούς, με την οποία θα παρείχετο τροφή και υποστήριξη, έναντι 85.000 μάρκων. Επίσης προσέφεραν και τα μισά εδάφη που θα κατακτούσαν οι σταυροφόροι. Οι περισσότεροι έφτασαν το 1202, αργοπορημένα στην Βενετία. Η οργάνωση, ο εξοπλισμός και τα οικονομικά τους ήταν σε άθλια κατάσταση. Μια και δεν μπορούσαν να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους, οι σταυροφόροι αναγκάστηκαν να βοηθήσουν τους Βενετούς χτυπώντας εχθρικές πόλεις, ως «πληρωμή». Κατέστρεψαν και λεηλάτησαν την πόλη Ζάρα.
Ο Βολταίρος έλεγε ότι η “Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους” δεν ήταν ούτε αγία, ούτε ρωμαϊκή ούτε καν αυτοκρατορία! Η Βενετική “Serenissima Repubblica” (Γαληνότατη Δημοκρατία) κατ’ αναλογία , ούτε γαλήνια, ούτε και Δημοκρατία ήταν. Ήταν ένα κράτος βαθιά ιμπεριαλιστικό, πλουτοκρατικό, αποικιοκρατικό και ρατσιστικό / αριστοκρατικό. Το Βενετικό κράτος ήταν «εμπορικό». Βεβαίως, δεν γνωρίζουμε αν το να είσαι κλέπτης και κλεπταποδόχος είναι «εμπόριο». Ο Φράγκος σταυροφόρος εντυπωσίασε, κλέβοντας και διαλύοντας την Ρωμηοσύνη. Δεν είναι μόνο τα «ελγίνεια» μάρμαρα που ξέρουμε όλοι. Όποιος έχει επισκεφθεί την Ιταλία, θαυμάζει, τα τέσσερα χάλκινα άλογα που κοσμούν τον εξώστη του ναού, τα οποία κάποτε στόλιζαν τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινού-πολης! Ακόμα και η βαριά μεγαλοπρεπής χαλύβδινη πόρτα του ναού, κάποτε κοσμούσε την Αγία Σοφία! Η Βενετία, ξεκίνησε ως μία καθαρά Ρωμαίικη πόλη, αλλά τελικά κατάληξε να αλωθεί πολιτισμικά από τους Φράγκους και να γίνει και αυτή Φραγκική. Αυτό συνέβη, κυρίως, μετά την κατάληψη του Πατριαρχείου Ρώμης από τους Φράγκους. Για παράδειγμα, ως τον 10ο αιώνα τα δημόσια έγγραφα της Βενετίας άνοιγαν με το όνομα του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Στα τέλη του 12ου αιώνα όλοι οι Δόγηδες έφεραν τίτλους Ρωμηών αυλικών αξιωματούχων. Το σύστημα χρονολόγησης των εγγράφων παρέμεινε Ρωμαϊκό και συνέχισε να χρησιμοποιεί το μεσαιωνικό Index, ενώ ως την ενθρόνιση του τελευταίου βενετού Δόγη το 1789 το τελετουργικό ακολουθούσε αυστηρά τη Ρωμαίικη παράδοση. [GHERARDO ORTALLI, «H Βενετία και τα ίχνη του Βυζαντίου», ΤΟ ΒΗΜΑ, 24-10-2004] Μόνο μετά το 1797, οπότε και εγκαθιδρύθηκε η «Γαληνότατη Δημοκρατία», η Βενετία απέταξε εντελώς τα σύμβολα της Ρωμαίικης αυτοκρατορίας.
Στην πόλη Ζάρα στην Αδριατική Ακτή, αρχές του 1203, οι σταυροφόροι δέχτηκαν τους αντιπροσώπους του Αλέξιου Δ΄ Αγγελου , υιού του εκθρονισμένου και τυφλωμένου Ισάκιου Β΄ Αγγελου,. Η αδελφή του Αλέξιου είχε παντρευτεί τον βασιλιά της Σουηβίας Φίλιππο. Ο Αλέξιος Δ΄ έχει χαρακτηριστεί ο «Εφιάλτης» της Ρωμανίας! Αυτός έφερε τους Λατίνους Σταυροφόρους στην Κωνσταντινούπολη. Ήθελε να αποκαταστήσει, στον θρόνο, τον πατέρα του Ισαάκιο. Συνεργάστηκε όμως, με τους εχθρούς της αυτοκρατορίας, για να πετύχει τον σκοπό του. Οι Σταυροφόροι δεν μπόρεσαν να αποφασίσουν, και απέπλευσαν προς Κέρκυρα, όπου ο Αλέξιος επανέλαβε τις προτάσεις του.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο δόγης της Bενετίας Eρρίκος Δάνδολος, ο οποίος έτρεφε μίσος κατά των Ρωμηών. Ο Δάνδολος έγινε Δόγης όταν ήταν 85 ετών. Είχε τυφλωθεί στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ήταν επικεφαλής μίας πρεσβείας των Βενετών στον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό. Το 1171, ο αυτοκράτορας, έχοντας απηυδήσει από την “ανυπόφορη” συμπεριφορά των Βενετών εμπόρων, είχε συλλάβει μερικούς από αυτούς. Ο Δάνδολος θα έλθει, τότε, σε σύγκρουση με τον Μανουήλ Α΄ και σε μια συμπλοκή στην Πόλη, τραυματίστηκε και τυφλώθηκε. Έτσι, ο Δάνδολος μισούσε θανάσιμα τους Ρωμηούς και ανέμενε κάποια ευκαιρία, για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Επόμενο ήταν να «αρπάξει την ευκαιρία» και να ασκήσει και αυτός επιρροή, ώστε η εκστρατεία να κατευθυνθεί προς την Νέα Ρώμη / Κωνσταντινούπολη.
Τον Μάιο του 1203 ο στόλος των σταυροφόρων έφυγε από την Κέρκυρα και έφθασε στην Βασιλεύουσα τον Ιούνιο. O ιππότης Γοδεφρείδος Bιλλεαρδουΐνος, που μετείχε ο ίδιος στη Σταυροφορία, έκπληκτος και αυτός, έγραψε χρονογραφία («Χρονικό της Κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης») που δίνει σαφή εικόνα των εντυπώσεων, σχετικά με το μέγεθος του ρωμαϊκού πολιτισμού, που αντίκρισαν οι στρατιώτες:
Παράγραφος 128.: «Τώρα μπορείτε να μάθετε πως κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ [σ.σ.: αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρισαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203]. Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος.»
Τρομοκρατημένος ο σφετεριστής αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄ διέφυγε στην Θράκη παίρνοντας μαζί του το κρατικό θησαυροφυλάκιο. Με την βοήθεια των Φράγκων που παρέμειναν έξω από την πόλη, ο τυφλωμένος πρώην αυτοκράτορας Ισαάκιος Β΄ Άγγελος αποκαταστάθηκε στον θρόνο του. Συναυτοκράτορας έγινε ο υιός του Αλέξιος Δ΄ Άγγελος. Ο Iσαάκιος επικύρωσε με χρυσόβουλλο όλες τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει απέναντι στους Σταυροφόρους ο Aλέξιος ο Δ΄. Η βασιλεία τους, όμως, δεν κράτησε πολύ.
Ο λαός αντέδρασε στην υποδούλωση στους δυτικούς, που ήταν εμφανής και ξέσπασε επανάσταση. Την αγανάκτηση του πληθυσμού προκάλεσαν η επιβολή βαριάς φορολογίας και η ληστρική συμπεριφορά των σταυροφόρων. Η επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα ο Αλέξιος Δ’ να χάσει τόσο το στέμμα, όσο και την ίδια τη ζωή του. Στο θρόνο ανέβηκε ο γαμπρός του Αλέξιου Γ’, Αλέξιος Ε’ Δούκας Μούρτζουφλος τον Ιανουάριο του 1204. Οι σταυροφόροι εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία και αποφάσισαν να επέμβουν, αυτή τη φορά όμως για να τοποθετήσουν όχι μια Ρωμαίικη κυβέρνηση, αλλά μια δική τους. Με εισήγηση του δόγη της Βενετίας Δάνδολου υπέγραψαν μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης συμφωνία διανομής των εδαφών της Ρωμανίας (Partitio Romaniae) και άρχισαν την πολιορκία της πόλης που έπεσε στα χέρια τους στις 13 Απριλίου 1204. Η ειρωνεία της τύχης είναι πως ο Δάνδολος πέθανε στην Κων/πολη και θάφτηκε στην Αγία Σοφία.
Η “βασιλίδα των πόλεων”, απόρθητη από την εποχή της ίδρυσής της υπέκυψε για πρώτη φορά στον εχθρό. Φοβερές λεηλασίες και σφαγές ακολούθησαν την άλωση της Πόλης. Kύριοι της Kωνσταντινούπολης οι σταυροφόροι και οι συνεργάτες τους Bενετοί επέβαλαν το δίκαιο του κατακτητή. Οι σφαγές και η λεηλασία των δημόσιων κτηρίων και των ιδιωτικών κατοικιών ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Άπληστοι και ακόρεστοι οι ιππότες της Δύσης επέπεσαν πάνω στα θαυμαστά πλούτη και τους θησαυρούς που είχαν συγκεντρώσει αιώνες πολιτισμού στη Bασιλεύουσα. [«H Δ’ Σταυροφορία και η πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης», Nίκος Γ.Mοσχονάς Iνστιτ. Bυζαντ. Eρευνών, ενθετο "Επτά Ημέρες" εφημ "Καθημερινή", 1-11-98].

Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216), θα απειλήσει, δήθεν, τους Σταυροφόρους με αφορισμό, αλλά θα φροντίσει να λησμονήσει, εγκαίρως, την απειλή του. Μετά την καταστροφή της Βασιλεύουσας, θα γράψει προς τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεόδωρο Λάσκαρη ότι «οι Λατίνοι υπήρξαν όργανο της Θείας Προνοίας, που τιμώρησε τους ‘Ελληνες για την άρνησί τους να δεχθούν την ηγεσία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας» [Αρχιεπισκόπου πρ. Θυατείρων και Μ. Βρεταννίας Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου Πισιδίας, “'Ελληνες και Λατίνοι”, Α.Δ.Ε.Ε., Αθήνα , σ. 278,] Σε ολόκληρη την Δύση θα ψάλλουν ύμνους για να πανηγυρίσουν την πτώση της «μεγάλης ανίερης (
profana) πόλεως».
Στη θέση του αυτοκράτορα τοποθετήθηκε νέα λατινική κυβέρνηση. Οι κληρονόμοι του Ρωμαϊκού θρόνου, από τις επαρχίες της αυτοκρατορίας, επρόκειτο να συνεχίσουν τους αγώνες, μέχρι την ανάκτησή της το 1261 από το Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο.
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ:

«Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο (σ.σ: διάβαζε Ρωμανία) συντηρούσε επί εν­νέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύου­σας, έσβησε ξαφνικά…
Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδω­σε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική Χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας… Προκειμένου να αντιληφθού-με την πλήρη σημασία της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος θα ήταν σήμερα ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης, αν η προ έξι αιώνων Ρωμανία δεν είχε καταστραφεί. Μπορεί κανείς να φανταστεί όχι μόνο τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο και τον Μαρμαρά να περιβάλλονται από προοδευτικά και πολιτισμένα έθνη, αλλά ακόμα και τα ανατολικά και νότια παράλια της Μεσογείου να έχουν επι­στρέψει υπό μια καλή διακυβέρνηση και υπό μια θρησκεία η οποία δεν αποτελεί φραγμό στον πολιτισμό…» [σερ Έντουιν Πήαρς, «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204»]

Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά.
Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».

Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ηρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευ-ασμένα από χαλκό τα έλυωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα. Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα καίγονταν από τους σταυροφόρους, για να ψήσουν τα κρεατικά τους!  
Οι πιο φρικτοί από όλους ήταν οι Γάλλοι και οι Φλαμανδοί, ενώ αντιθέτως οι Βενετοί που ήταν εξοικειωμένοι με το Ρωμάϊκο πολιτισμό ήταν οι πλέον φιλεύσπλαχνοι έναντι των ηττημένων: Ήταν τέτοια η έκταση της καταστροφής που στο τέλος το άλλοτε περικαλλές άστυ, η Βασιλίδα των πόλεων της οικουμένης, που επί 9 αιώνες είχε συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη, κατάντησε σκέτο κουφάρι!

Μεθυσμένοι από τη νίκη τους οι Φραγκοδυτικοί περιγελούσαν τους νικημένους, φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τούς είχαν αρπάξει, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ρωμηών. Άλλοι κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφέρονταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους. 
Το πιο τραγικό από όλα ήταν όμως ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές) υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε ακριβώς εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους: διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων έπεσαν θύματα των αποχα-λινωμένων Δυτικών. Βόγκηξε η Κωνσταντινούπολη από τον ατελείωτο βιασμό.  
Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι κάτοικοι επί τρεις συνεχείς ημέρες, διότι τους βασάνιζαν απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και κυρίως τιμαλφή. Μόνο όταν κορέστηκε η δίψα τους για αρπαγή, αίμα και γενετήσιες απολαύσεις, ησύχασαν, αφού πρώτα τους τρόμαξε μια έκλειψη σελήνης. Κατόπιν συγκέντρωσαν όλη τη λεία και την έθεσαν υπό την φύλαξη των ευγενών.

Γράφει κι ο Νικήτας Χωνιάτης για την Άλωση της Πόλης:

«Κι έτσι, καθένας είχε πόνο, στα στενά θρήνος και κλάματα, στα τρίστρατα οδυρμοί, στους ναούς ολοφυρμοί, φωνές των ανδρών, κραυγές των γυναικών, απαγωγές, υποδουλώσεις, τραυματισμοί και βιασμοί σωμάτων. (..)Το ίδιο και στις πλατείες, και δεν υπήρχε μέρος ανεξερεύνητο που να δώσει άσυλο σε αυτούς. Χριστέ μου, τι θλίψη και φόβος υπήρχαν τότε στους ανθρώπους (…) Τέτοιες παρανομίες έκαναν οι στρατοί από τη Δύση εναντίον της κληρονομιάς του Χριστού, χωρίς να δείξουν σε κανένα φιλανθρωπία, αλλά γυμνώνοντάς τους όλους από χρήματα και κτήματα, από σπίτια και ρούχα. (…) και το πιο σημαντικό, αυτοί που πήραν το σταυρό στους ώμους και πολλές φορές ορκίστηκαν σε αυτόν και στα θεία λόγια ότι θα περάσουν δίχως να πειράξουν τις χώρες των Χριστιανών, χωρίς να κοιτάξουν αριστερά ή να εκκλίνουν προς τα δεξιά, αλλά θα οπλιστούν κατά των Σαρακηνών και να βάψουν τα ξίφη τους με το αίμα τους.(…)  
Οι δε Σαρακηνοί δεν έκαναν έτσι, και φέρθηκαν πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. Γιατί ούτε πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού έκαναν ομαδικό τάφο (…) και αφήνοντας όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων και από τον καθένα έπαιρναν μερικά πράγματα αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα κι αν αυτά ήταν σαν την άμμο. Κι έτσι φέρθηκε το γένος που μάχονταν το Χριστό [σ.σ: οι Άραβες] προς τους αλλόπιστους Λατίνους, ούτε με ξίφος ούτε με φωτιά ούτε με λιμό ούτε με διωγμούς ούτε με άλλα δεινά. Σε εμάς όμως τα προκάλεσαν αυτά τα παραπάνω οι φιλόχριστοι και ομόδοξοι [σ.σ: οι Δυτικοί της Δ΄ Σταυροφορίας], όπως είπαμε με συντομία, αν και δεν είχαμε κάνει κάποιο αδίκημα»

Και βεβαίως , είναι φυσικό που οι Ρωμηοί ένοιωθαν απορία με το μέγεθος της καταστροφής, αφού, με τον πόλεμο με τους άραβες , ουδέποτε είχαν γνωρίσει τέτοια κτηνωδία, τους φαινόταν ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ πως άνθρωποι με πίστη στον Χριστό, ήταν δυνατόν να φέρονται έτσι.   
 Σε αντίθεση με την γενικότερη έλλειψη ανεκτικότητας της Δύσης, στη Ρωμανία οι «μισαλλόδοξοι Ρωμηοί» (όπως αρέσκονται κάποιοι να αποκαλούν) είχαν κτίσει ήδη από τις αρχές του 8ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη τζαμί, για να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι που περνούσαν από εκεί (π.χ. εμποροι), κι αργότερα έχτισαν και άλλα δύο.  
                                                                                                                                                                                        Ας μάς πει κανείς, πότε πρωτοχτίστηκε ισλαμικό τέμενος σε κράτος της Δυτικής Ευρώπης; Από τον 8ο αιώνα, οι Ρωμηοί δεν είχαν πρόβλημα να υπάρχει τζαμί στην πρωτεύουσα ενός χριστιανικού κράτους, το οποίο αντιμαχόταν τους Μουσουλμά-νους και ήταν σε πόλεμο με αυτούς. Αν αυτό δε σημαίνει ανεκτικότητα, τότε τι σημαίνει, σε μια εποχή όπου οι Δυτικοί έκαναν Σταυροφορίες;

Όμως η λεηλασία και η άλωση, δεν σταμάτησε στο «1204». Η Φραγκικη αγνωμο-σύνη και τάση προς την καταστροφή, συνεχίστηκαν και στους επόμενους αιώνες. Χαρακτηριστικό , είναι το εξής: Το 450 μ.Χ. ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Κατόπιν, το 1453, κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων πλέον, εξελίχθηκε σε τζαμί. Το 1674, ο Γάλλος πρεσβευτής Μαρκήσιος του
Nointel επισκεύτηκε την Αθήνα συνοδευόμενος από τον Jacques Carrey, ο οποίος έκανε κάποια σχέδια του Παρθενώνα. Στα σχέδια του Carrey φαίνεται ότι εκείνη την εποχή ο Παρθενώνας παρέμενε ακόμα άθικτος. Δεκατρία χρόνια αργότερα, το 1687, ο Βενετός στρατηγός Francesco Morosini πολιόρκησε την Ακρόπολη. Τη βομβάρδισε παρά το γεγονός ότι γνώριζε πως οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούσαν ως πυριτιδαποθήκη. Από την έκρηξη που δημιουργήθηκε κατασ-τράφηκε μεγάλο μέρος του Παρθενώνα.


ΣΧΟΛΙΟ: Τα φρικαλέα εγκλήματα των Παπικών Σταυροφόρων δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ! Ξεπέρασαν σε αθλιότητα τόσο τους αραβόφωνους πληθυσμούς,όσο και τους Τουρκομογγόλους!

Αφιερώνουμε αυτό το κείμενο στους χριστιανομάχους και ιδιαίτερα σε κάποιους "ελληνολάτρες",που ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΑΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ,αλλά μας λένε για τις "καταστροφές από Ορθοδόξους"!

Ευτυχώς,οι μεγάλοι ιστορικοί όπως ο αείμνηστος Ράνσιμαν,ξέρουν να βάζουν στη θέση τους όσους ελεεινολογούν,ακόμα και σήμερα,εναντίον της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας:Τα συμπλέγματα κατωτερότητας των Δυτικών εναντίον της,οδήγησαν όχι μόνο ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ 1204,αλλά και στην κατασυκοφάντησή της,ακόμα και σήμερα.

Και δυστυχώς,υπάρχουν και πολλοί "Έλληνες" που προπαγανδίζουν με αυτό τον τρόπο: Είναι δε τόσο γελοίοι,που καταδικάζουν τις καταστροφές που έκαναν οι Σταυροφόροι στους Μουσουλμάνους,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΦΑΓΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ!
Η Ιστορία όμως,μπορεί να τους διαψεύδει:Κι όσοι είμαστε Έλληνες, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟ-ΞΙΑΣ, ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!


Πύλη των Φίλων : Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης

Πύλη των Φίλων : Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης: Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης {Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα} « Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό...

[Οπου ακούς πολλά κεράσια, βάστα και μικρό καλάθι

Ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας βιώνει έντονα καταθλιπτικά συναισθήματα και ένα ισοπεδωτικό βάρος που τον καθηλώνει, τα ίδια συναισθήματα διακατέχουν ολόκληρη την Ελληνική  κοινωνία την οποία οι γνωστοί δολοφόνοι της  την οδηγούν στην απελπισία την αφασία  και την υποταγή.
Και αυτό είναι φυσικό γιατί ο καθένας είναι έρμαιο της στοχευμένης  και καθολικής προπαγάνδας, διαπιστώνει το απόλυτο αδιέξοδο και το κενό για την χώρα του και τον κόσμο.
Ας ελπίσουμε ότι η σημερινή επίσκεψη του Πλανητάρχη στη χώρα μας αποβεί επ ωφελεία των συμφερόντων μας,αν και οι ΗΠΑ ως κυρίαρχες δυνάμεις έχουν επιβληθεί και είναι ανεξέλεγκτες,αφού κάθε αντίδραση των λαών είναι καταδικασμένη να οδηγήσει σε βιβλικές ρήξεις αναπότρεπτες και καταστροφικές.
Δημήτρης Βόγγολης

15/11/2016

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Ορθοπεδικός ή ορθοπαιδικός;



Εργαστήρι του ορθού λόγου
 “Η μουσικότητα της ελληνικής γλώσσης είναι εφάμιλλος της συμπαντικής.” Γιάννης Ξενάκης
Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα άκομψο και απαράδεκτο των ελαχίστων Ορθοπεδικών Ιατρών και τούτο διότι οι πινακίδες θεώνται από τους περαστικούς  με (ΑΙ) δηλαδή Ορθοπαιδικός.
Ως πατριώτης  της ιδιαίτερης πατρίδας του Τζαρτζάνου που με τη γραμματική του μεγάλωσαν  πολλές γενιές, έμαθα να γράφω τη λέξη αυτή με (Ε) καθώς όλα τα μεγάλα  αρχαία λεξικά αλλά και τα επίσημα του διαδικτύου το γράφουν με (Ε) εκτός του Μπαμπινιώτη ο οποίος αναφέρει Γάλλο νονό λέγοντας: «Η ορθή γραφή είναι (με αι) όπως προκύπτει από την ετυμολογική της ιστορία, πλάστηκε το 1741 στη Γαλλική από Ελληνικά στοιχεία ορθός και παιδικός.
Η εσφαλμένη γραφή (με ε)οφείλεται σε συσχετισμό με την αρχαία πέδη, δεσμά κλπ » και άλλες σαχλαμάρες.
Η λέξη γράφεται με  Ε  δηλαδή εκφράζει  την πέδη  που έχει σχέση με το φρένο  όχι για να ακινητοποιήσει κατ ανάγκη ένα όχημα ή άλλο αντικείμενο αλλά να ελέγξει την ταχύτητα.  Σημαίνει και το πόδι  λέμε τροχοπέδη δηλαδή πέδη σημαίνει  βάδιση (πέδιλα)και τον τρόπο βαδίσεως , επομένως ο ορθοπεδικός σαν επίθετο γράφεται με Ε  γιατί είναι αυτός ο επιστήμων που περιποιείται  και αξιώνει τον ασθενή για φυσιολογική κίνηση , ενώ με ΑΙ δηλώνει ότι περιποιείται παιδί κάτι που σαν τίτλος είναι αδόκιμος όρος . (Αυτά επικαλείται και ο θεμελιωτής του Έλληνος Λόγου καθηγητής κ.Σημαιοφόρος)
Και αν υποθέσουμε ότι ο ορθοπεδικός  είναι ορθός αφού δεν  ασχολείται με παιδιά , ο παιδίατρος δεν είναι ορθός επειδή ασχολείται με παιδιά ;
Η  επιστήμη  δέχεται τα λογικά συμπεράσματα τα οποία πρέπει να γίνονται αποδεκτά  από τους ανθρώπους διότι αλλιώς  δεν επέρχεται συμφωνία μεταξύ των λαών, όταν  οι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι και κάνουν προσβολές  στην Ελληνική  γλώσσα μας και τη νοημοσύνη μας, εξετάζεται το ενδεχόμενο να μην έχουν αγαθές προθέσεις, διότι στην επιστήμη αυτό που πρέπει πάντα να είναι σεβαστό είναι η αλήθεια και αυτός που προσβάλλει την αλήθεια δεν έχει αγαθές προθέσεις δεν  αγαπάει ούτε τον άνθρωπο αλλά ούτε τον δημιουργό του σύμπαντος κόσμου.

Για τους παραπάνω λόγους καλό θα ήταν εκ μέρους των Ορθοπεδικών να διορθώσουν τις πινακίδες τους και να μην σκοτώνουν τόσο βάναυσα την συμπαντική μας γλώσσα.  Ιατρικό Αθηνών - Κλινική Παλαιού Φαλήρου


 Δημήτρης Βόγγολης 12/ο9/2016