ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ, ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!»

«ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ,                                                          ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ                                           ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!»

«Τον Πάπα να καταράστε, γιατί αυτός θα είναι η αιτία του κακού» – Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

 

Μέσα από τους σελίδες ενός βιβλίου, με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» μία Ελβετίδα εξηγεί γιατί τόσο η ίδια, όσο και οι Ευρωπαίοι μισούν τους Έλληνες. Μάλιστα, δίνει την δική της απάντηση στο γιατί συμπεριφέρονται όλοι με «άθλιο» τρόπο στον ελληνικό λαό!

Ωστόσο, μεταξύ άλλων, εκμυστηρεύεται ότι παρόλο που υπάρχει ένα συναίσθημα μίσους από την πλευρά της, την ίδια στιγμή θαυμάζει και σέβεται το ελληνικό πνεύμα και τους αρχαίους Έλληνες.

«Τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ” απομακρύνει από τη φύση τους. και όποτε δίνεται η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται» {…}

{…} «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ” εμάς τους Ευρωπαίους και τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή της λέγοντας ότι στα γυμνασιακά της χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένη» γιατί «Οι Σοφοί μας Δάσκαλοι δεν μας δίδαξαν τίποτα που να μην το είχαν ήδη Ανακαλύψει, Εξηγήσει, να μην να μην το είχαν Τεκμηριώσει, να μην το είχαν Τελειοποιήσει οι Αρχαίοι Έλληνες»! Κι αν κάποτε ανέφεραν κανένα άλλον συγγενή της Γνώσης και της Σοφίας, που δεν ήταν Έλληνας, στο τέλος πάντα κατέληγαν ότι η Γνώση του και η Σοφία του ήταν βασισμένη επάνω στη Σοφία κάποιου Έλληνα Φιλόσοφου! Σιγά σιγά ένιωθα πως οι Γνώσεις μου, οι Σκέψεις μου, τα Αισθήματά μου, η Προσωπικότητά μου, ο Κόσμος μου, η Ύπαρξή μου ως το πιο έσχατο κύτταρό μου ήταν όλα επηρεασμένα, ήταν ταγμένα σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «*Η Φιλοσοφία των Αρχαίων Ελλήνων*»!

{…} «Ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»! «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική. Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ” την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ” απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από “δω, Στέφανος ο Αθηναίος από “κει. Δεν μπορούσα ν” ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρω μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε, τους δαγκώνουμε και τους Κατασπαρά-ζουμε. Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε είμαστε ζώα μ” όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα! Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε. Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δεν θα φανταστείς συνδυασμό και εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε! Η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος. Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο Ελληνισμός γιατί θεωρούν ότι τους αφαιρούμε Σεβασμό και Κύρος!

Για αυτό παρόλο που τους μισώ, γιατί δεν προέρχομαι από τη φυλή τους, δεν μπορώ να μη τους θαυμάζω και να μη τους σέβομαι και θα συνεχίσω να Μελετάω τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη και τον Περικλή όσο θα ζω, διδάσκοντας στα παιδιά μου τη Δύναμη της Σοφίας τους και την επιρροή της στη Ζωή μας και στην Ευτυχία μας!».

πηγή:newsbomb

ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΕΛΒΕΤΙΔΑ, ΑΛΛΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΩΣ «ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ»!

ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΟΙ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΙ» ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ;

Η συγγραφέας ομολογεί με ειλικρίνεια – κι αυτό είναι προς τιμή της! – το απύθμενο μίσος των ΒΑΡΒΑΡΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ για κάθε τι Ελληνικό!!!

Δεν διστάζει να ομολογήσει ότι χάρη στους Έλληνες…κατέβηκαν από τα δέντρα και βγήκαν από τις σπηλιές, γι” αυθτό άλλωστε και τους φθονούν θανάσιμα!

Και το κορυφαίο όλων: Αποκαλύπτει τον σκοτεινό, βρώμικο και διαχρονικά ανθελληνικό ρόλο του  ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΒΑΤΙΚΑΝΟ!!!

Βέβαια, δεν περιμέναμε την Ελβετίδα για να μάθουμε για το μίσος των Παπικών εναντίον της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας!

Το μαρτυρούν τα φρικτά «έργα» τους, με την σχεδόν ισοπέδωση και άγριας λεηλασίας της Κωνσταντινούπουλςη το 1204, όταν διέλυσαν τα πάντα, από τον αρχαίο μέχρι τον τότε σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό 

 Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά -. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».

Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ηρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευασ-μένα από χαλκό τα έλυωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα.

  Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα καίγονταν από τους σταυροφόρους, για να ψήσουν τα κρεατικά τους! (Σ.Σ «ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΣ» ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΓΙ” ΑΥΤΑ;;;)ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΙ» ΔΥΤΙΚΟΙ: ΕΝΑΣ ΟΧΛΟΣ ΒΑΡΒΑΡΩΝ, ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ Η ΑΛΩΣΗ ΤΟΥ 1453 ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΟΓΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ, ΑΚΟΜΑ ΘΑ…ΕΚΑΙΓΑΝ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΙΡΑΖΑΝ «ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙΑ»! 

-----------------------------------------------------------
12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1204:                                                                                                                                                                                   Η αλωση της Πόλης απο τους Λατίνους

Άρθρο του έγκριτου Βυζαντινολόγου,Σερ Στήβεν Ράνσιμαν,που πρέπει να διαβαστεί από όλους:

   

Ενώ τονίζεται η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας, το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης/Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία. Θα έλεγε κανείς, ότι επειδή ο προσανατολισμός του νεοελληνικού κράτους ήταν προς τη Δύση, οι ηγέτες του σκέφτηκαν ότι αυτός ο προσανατολισμός συνεπάγεται απαραίτητα και τη λήθη της ιστορίας, τη λήθη του γεγονότος ότι εξαιτίας της Άλωσης του 1204 Η Ρωμηοσύνη στάθηκε αδύναμη να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Με άλλα λόγια, η Άλωση του 1204 οδήγησε στα 400-600 χρόνια Τουρκοκρατίας, αλλά αυτό το συμπέρασμα απωθήθηκε, πιθανότατα λόγω του ιδεολογικού προσανατολισμού της ηγετικής τάξης του Ελληνικού κράτους. Είναι σήμερα γενικά παραδεκτό, πως αυτή ήταν η αιτία της επικράτησης των Τούρκων στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια. Ένα Ρωμαίικο Κράτος που δεν θα είχε υποστεί την Άλωση του 1204, πιθανότατα θα ανέκαμπτε, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν άλλωστε, και θα αντιμετώπιζε τους Τούρκους νικηφόρα, όπως και τους Άραβες. Αλλα αυτή η ευκαιρία δεν δόθηκε στην ρωμηοσύνη.

Η ευκαιρία να χτυπηθεί η Ρωμηοσύνη, δεν άργησε να δοθεί στους Φραγκολατίνους. Ήδη από τον 12 αι. πολλές δεκάδες χιλιάδες από αυτούς υπήρχαν στην Κωνσταντινούπολη. Απολάμβαναν προνόμια και ήταν προκλητικοί προς τους Ρωμηούς της Κωνσταντινούπολης. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ Κομνηνός παραχώ-ρησε το 1082 υπέρμετρα δικαιώματα που τους έκαναν μισητούς στους Ρωμαίους. Ο Ιωάννης ο Β’ έκανε κάποιες προσπάθειες ώστε θα θέσει τέλος στα προνόμια αυτά. Αλλά η ενέργεια του αυτή, είχε ως αποτέλεσμα εχθροπραξίες από μέρους τους τόσο στο Αιγαίο, όσο και στο Ιόνιο και την Αδριατική. Αναγκάστηκε, ο αυτοκράτορας να ξαναδώσει πίσω τα προνόμια, όταν ο στόλος των Βενετών κινήθηκε εχθρικά προς τα εδάφη της Ρωμανίας. Οι Λατίνοι είχαν αλλοιώσει πολλές πλευρές της δημόσιας ζωής και οικονομικά διείσδυαν στον εμπορικό/επαγγελματικό ιστό συμβάλλοντας στην παρακμή της αυτοκρατορίας. Η Ρωμαϊκή οικονομία, πλέον ήταν υποχείριο της δύσης.

Ο λαός της Ρωμηοσύνης, αντιστάθηκε στις προκλήσεις τους, με μεγάλες εξεγέρσεις, οι οποίες βάφτηκαν με αίμα. Τον Μάιο του 1182, έγινε η πρώτη εξέγερση κατά των Λατίνων. Μια επανάσταση που χαρακτηρίστηκε από σφαγές και εξανδραποδισμούς. Κάτω από την πίεση της κατάστασης ο Ανδρόνικος ο Α’ αναγκάστηκε να υιοθετήσει την αντιλατινική πολιτική. Όπως είναι φυσικό, οι Λατίνοι αντέδρασαν κατά της Ρωμανίας. Η επεκτατική πολιτική τους εκφράστηκε με την επίθεση των Ούγγρων στη βαλκανική το 1183 καθώς και με την επίθεση των Νορμανδών κατά των Ρωμαϊκών εδαφών το 1185, με αποτέλεσμα την άλωση της Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε νέα επανάσταση του δυσαρεστημένου από τα γεγονότα λαού στην οποία σφαγιάστηκε ο Ανδρόνικος.

Αυτοκράτορας έγινε ο Iσαάκιος ο B΄ ο Άγγελος. Δυστυχώς, εκείνη την περίοδο, η Ρωμανία έπασχε από ελλιπή ηγεσία Οι Άγγελοι ήταν ίσως η χειρότερη δυναστεία! Ο Παπαρρηγόπουλος λέει (Δ΄ Β 237): “η ολεθρία των Αγγέλων γενεά”. ο Iσαάκιος προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με τους Λατίνους και να τους παραχωρήσει ξανά, ευνοϊκή μεταχείριση. Το 1187 επαναφέρει τα προνόμια των Βενετών, οι οποίοι έχουν πλέον την υποχρέωση να μην συνάπτουν συμμαχίες ενάντια στην Αυτοκρατορία. Το 1195 ανατρέπεται ο Ισαακιος από τον Αδελφό του Αλέξιο Γ’ , πράγμα το οποίο κάνει τους Βενετούς σκεπτικούς, αν και τα προνόμια τους ανανεώνονται.

Ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ’ ήταν ο πνευματικός πατέρας της 4ης Σταυροφορίας. Υπήρχε σε αυτήν ένα ανάμεικτο πνεύμα αρρωστημένης θρησκευτικότητας και «ιπποτικής» ιδεολογίας. Έστειλε τους Λατίνους ιεροκήρυκες να προωθήσουν την υπόθεση του ιερού πολέμου στην Δυτική Ευρώπη. την κήρυξη του ιερού πολέμου. Ο Θεοβάλδος ο Γ΄., κόμης της Καμπανίας, κήρυξε τελικά τον (ανίερο) πόλεμο. Οι Σταυροφόροι “Ήταν ένα περίεργο ανακάτωμα από ευσεβείς και θρήσκους άνδρες, αλλά και από αποβράσματα της κοινωνίας, από ανθρώπους, δηλαδή, που ήταν ικανοί για κάθε έγκλημα” [Παντίτ Νεχρού “Παγκόσμιος Ιστορία”, επιστολή 62α]. Μυριάδες λαού έσπευσαν στο κάλεσμα των κηρύκων της Σταυροφορίας. Η θρησκευτικότητα ήταν πρόσχημα και επικάλυψη της κατάκτησης. Οι ελευθερωτές των Αγίων Τόπων έγιναν κατακτητές της Ανατολής, κοσμικοί και πνευματικοί αφέντες και δυνάστες. Το φεουδαρχικό κλίμα της Φράγκικης Δύσης μεταφυτεύτηκε στην Ανατολή.

To συμβούλιο που αποτελείτο από τους Φεουδάρχες οι οποίοι λάμβαναν μέρος στην σταυροφορία αποφάσισε πως η συγκέντρωση θα γινόταν στην Βενετία και κατόπιν θα κατευθύνονταν είτε στην Συρία, είτε στην Αίγυπτο. Οι σταυροφόροι έπασχαν τόσο από πλευράς οργάνωσης και εξοπλισμού, όσο και στα οικονομικά. Γι’ αυτό συνάψανε συμφωνία με τους Βενετούς, με την οποία θα παρείχετο τροφή και υποστήριξη, έναντι 85.000 μάρκων. Επίσης προσέφεραν και τα μισά εδάφη που θα κατακτούσαν οι σταυροφόροι. Οι περισσότεροι έφτασαν το 1202, αργοπορημένα στην Βενετία. Η οργάνωση, ο εξοπλισμός και τα οικονομικά τους ήταν σε άθλια κατάσταση. Μια και δεν μπορούσαν να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους, οι σταυροφόροι αναγκάστηκαν να βοηθήσουν τους Βενετούς χτυπώντας εχθρικές πόλεις, ως «πληρωμή». Κατέστρεψαν και λεηλάτησαν την πόλη Ζάρα.

Ο Βολταίρος έλεγε ότι η “Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους” δεν ήταν ούτε αγία, ούτε ρωμαϊκή ούτε καν αυτοκρατορία! Η Βενετική “Serenissima Repubblica” (Γαληνότατη Δημοκρατία) κατ’ αναλογία , ούτε γαλήνια, ούτε και Δημοκρατία ήταν. Ήταν ένα κράτος βαθιά ιμπεριαλιστικό, πλουτοκρατικό, αποικιοκρατικό και ρατσιστικό / αριστοκρατικό. Το Βενετικό κράτος ήταν «εμπορικό». Βεβαίως, δεν γνωρίζουμε αν το να είσαι κλέπτης και κλεπταποδόχος είναι «εμπόριο». Ο Φράγκος σταυροφόρος εντυπωσίασε, κλέβοντας και διαλύοντας την Ρωμηοσύνη. Δεν είναι μόνο τα «ελγίνεια» μάρμαρα που ξέρουμε όλοι. Όποιος έχει επισκεφθεί την Ιταλία, θαυμάζει, τα τέσσερα χάλκινα άλογα που κοσμούν τον εξώστη του ναού, τα οποία κάποτε στόλιζαν τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινού-πολης! Ακόμα και η βαριά μεγαλοπρεπής χαλύβδινη πόρτα του ναού, κάποτε κοσμούσε την Αγία Σοφία! Η Βενετία, ξεκίνησε ως μία καθαρά Ρωμαίικη πόλη, αλλά τελικά κατάληξε να αλωθεί πολιτισμικά από τους Φράγκους και να γίνει και αυτή Φραγκική. Αυτό συνέβη, κυρίως, μετά την κατάληψη του Πατριαρχείου Ρώμης από τους Φράγκους. Για παράδειγμα, ως τον 10ο αιώνα τα δημόσια έγγραφα της Βενετίας άνοιγαν με το όνομα του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Στα τέλη του 12ου αιώνα όλοι οι Δόγηδες έφεραν τίτλους Ρωμηών αυλικών αξιωματούχων. Το σύστημα χρονολόγησης των εγγράφων παρέμεινε Ρωμαϊκό και συνέχισε να χρησιμοποιεί το μεσαιωνικό Index, ενώ ως την ενθρόνιση του τελευταίου βενετού Δόγη το 1789 το τελετουργικό ακολουθούσε αυστηρά τη Ρωμαίικη παράδοση. [GHERARDO ORTALLI, «H Βενετία και τα ίχνη του Βυζαντίου», ΤΟ ΒΗΜΑ, 24-10-2004] Μόνο μετά το 1797, οπότε και εγκαθιδρύθηκε η «Γαληνότατη Δημοκρατία», η Βενετία απέταξε εντελώς τα σύμβολα της Ρωμαίικης αυτοκρατορίας.

Στην πόλη Ζάρα στην Αδριατική Ακτή, αρχές του 1203, οι σταυροφόροι δέχτηκαν τους αντιπροσώπους του Αλέξιου Δ΄ Αγγελου , υιού του εκθρονισμένου και τυφλωμένου Ισάκιου Β΄ Αγγελου,. Η αδελφή του Αλέξιου είχε παντρευτεί τον βασιλιά της Σουηβίας Φίλιππο. Ο Αλέξιος Δ΄ έχει χαρακτηριστεί ο «Εφιάλτης» της Ρωμανίας! Αυτός έφερε τους Λατίνους Σταυροφόρους στην Κωνσταντινούπολη. Ήθελε να αποκαταστήσει, στον θρόνο, τον πατέρα του Ισαάκιο. Συνεργάστηκε όμως, με τους εχθρούς της αυτοκρατορίας, για να πετύχει τον σκοπό του. Οι Σταυροφόροι δεν μπόρεσαν να αποφασίσουν, και απέπλευσαν προς Κέρκυρα, όπου ο Αλέξιος επανέλαβε τις προτάσεις του.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε ο δόγης της Bενετίας Eρρίκος Δάνδολος, ο οποίος έτρεφε μίσος κατά των Ρωμηών. Ο Δάνδολος έγινε Δόγης όταν ήταν 85 ετών. Είχε τυφλωθεί στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ήταν επικεφαλής μίας πρεσβείας των Βενετών στον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό. Το 1171, ο αυτοκράτορας, έχοντας απηυδήσει από την “ανυπόφορη” συμπεριφορά των Βενετών εμπόρων, είχε συλλάβει μερικούς από αυτούς. Ο Δάνδολος θα έλθει, τότε, σε σύγκρουση με τον Μανουήλ Α΄ και σε μια συμπλοκή στην Πόλη, τραυματίστηκε και τυφλώθηκε. Έτσι, ο Δάνδολος μισούσε θανάσιμα τους Ρωμηούς και ανέμενε κάποια ευκαιρία, για ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Επόμενο ήταν να «αρπάξει την ευκαιρία» και να ασκήσει και αυτός επιρροή, ώστε η εκστρατεία να κατευθυνθεί προς την Νέα Ρώμη / Κωνσταντινούπολη.

Τον Μάιο του 1203 ο στόλος των σταυροφόρων έφυγε από την Κέρκυρα και έφθασε στην Βασιλεύουσα τον Ιούνιο. O ιππότης Γοδεφρείδος Bιλλεαρδουΐνος, που μετείχε ο ίδιος στη Σταυροφορία, έκπληκτος και αυτός, έγραψε χρονογραφία («Χρονικό της Κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης») που δίνει σαφή εικόνα των εντυπώσεων, σχετικά με το μέγεθος του ρωμαϊκού πολιτισμού, που αντίκρισαν οι στρατιώτες:

Παράγραφος 128.: «Τώρα μπορείτε να μάθετε πως κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ [σ.σ.: αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρισαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203]. Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος.»

Τρομοκρατημένος ο σφετεριστής αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄ διέφυγε στην Θράκη παίρνοντας μαζί του το κρατικό θησαυροφυλάκιο. Με την βοήθεια των Φράγκων που παρέμειναν έξω από την πόλη, ο τυφλωμένος πρώην αυτοκράτορας Ισαάκιος Β΄ Άγγελος αποκαταστάθηκε στον θρόνο του. Συναυτοκράτορας έγινε ο υιός του Αλέξιος Δ΄ Άγγελος. Ο Iσαάκιος επικύρωσε με χρυσόβουλλο όλες τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει απέναντι στους Σταυροφόρους ο Aλέξιος ο Δ΄. Η βασιλεία τους, όμως, δεν κράτησε πολύ.

Ο λαός αντέδρασε στην υποδούλωση στους δυτικούς, που ήταν εμφανής και ξέσπασε επανάσταση. Την αγανάκτηση του πληθυσμού προκάλεσαν η επιβολή βαριάς φορολογίας και η ληστρική συμπεριφορά των σταυροφόρων. Η επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα ο Αλέξιος Δ’ να χάσει τόσο το στέμμα, όσο και την ίδια τη ζωή του. Στο θρόνο ανέβηκε ο γαμπρός του Αλέξιου Γ’, Αλέξιος Ε’ Δούκας Μούρτζουφλος τον Ιανουάριο του 1204. Οι σταυροφόροι εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία και αποφάσισαν να επέμβουν, αυτή τη φορά όμως για να τοποθετήσουν όχι μια Ρωμαίικη κυβέρνηση, αλλά μια δική τους. Με εισήγηση του δόγη της Βενετίας Δάνδολου υπέγραψαν μπροστά στα τείχη της Κωνσταντινούπολης συμφωνία διανομής των εδαφών της Ρωμανίας (Partitio Romaniae) και άρχισαν την πολιορκία της πόλης που έπεσε στα χέρια τους στις 13 Απριλίου 1204. Η ειρωνεία της τύχης είναι πως ο Δάνδολος πέθανε στην Κων/πολη και θάφτηκε στην Αγία Σοφία.

Η “βασιλίδα των πόλεων”, απόρθητη από την εποχή της ίδρυσής της υπέκυψε για πρώτη φορά στον εχθρό. Φοβερές λεηλασίες και σφαγές ακολούθησαν την άλωση της Πόλης. Kύριοι της Kωνσταντινούπολης οι σταυροφόροι και οι συνεργάτες τους Bενετοί επέβαλαν το δίκαιο του κατακτητή. Οι σφαγές και η λεηλασία των δημόσιων κτηρίων και των ιδιωτικών κατοικιών ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Άπληστοι και ακόρεστοι οι ιππότες της Δύσης επέπεσαν πάνω στα θαυμαστά πλούτη και τους θησαυρούς που είχαν συγκεντρώσει αιώνες πολιτισμού στη Bασιλεύουσα. [«H Δ’ Σταυροφορία και η πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης», Nίκος Γ.Mοσχονάς Iνστιτ. Bυζαντ. Eρευνών, ενθετο "Επτά Ημέρες" εφημ "Καθημερινή", 1-11-98].

Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216), θα απειλήσει, δήθεν, τους Σταυροφόρους με αφορισμό, αλλά θα φροντίσει να λησμονήσει, εγκαίρως, την απειλή του. Μετά την καταστροφή της Βασιλεύουσας, θα γράψει προς τον αυτοκράτορα της Νίκαιας Θεόδωρο Λάσκαρη ότι «οι Λατίνοι υπήρξαν όργανο της Θείας Προνοίας, που τιμώρησε τους ‘Ελληνες για την άρνησί τους να δεχθούν την ηγεσία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας» [Αρχιεπισκόπου πρ. Θυατείρων και Μ. Βρεταννίας Μεθοδίου Γ. Φούγια, Μητροπολίτου Πισιδίας, “'Ελληνες και Λατίνοι”, Α.Δ.Ε.Ε., Αθήνα , σ. 278,] Σε ολόκληρη την Δύση θα ψάλλουν ύμνους για να πανηγυρίσουν την πτώση της «μεγάλης ανίερης (profana) πόλεως».

Στη θέση του αυτοκράτορα τοποθετήθηκε νέα λατινική κυβέρνηση. Οι κληρονόμοι του Ρωμαϊκού θρόνου, από τις επαρχίες της αυτοκρατορίας, επρόκειτο να συνεχίσουν τους αγώνες, μέχρι την ανάκτησή της το 1261 από το Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο.

ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ:

«Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο (σ.σ: διάβαζε Ρωμανία) συντηρούσε επί εν­νέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύου­σας, έσβησε ξαφνικά… Το έγκλημα της Τέταρτης Σταυροφορίας παρέδω­σε την Κωνσταντινούπολη και τη Βαλκανική Χερσόνησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας… Προκειμένου να αντιληφθού-με την πλήρη σημασία της λατινικής κατάκτησης της Κωνσταντινούπολης, πρέπει να προσπαθήσουμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος θα ήταν σήμερα ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης, αν η προ έξι αιώνων Ρωμανία δεν είχε καταστραφεί. Μπορεί κανείς να φανταστεί όχι μόνο τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο και τον Μαρμαρά να περιβάλλονται από προοδευτικά και πολιτισμένα έθνη, αλλά ακόμα και τα ανατολικά και νότια παράλια της Μεσογείου να έχουν επι­στρέψει υπό μια καλή διακυβέρνηση και υπό μια θρησκεία η οποία δεν αποτελεί φραγμό στον πολιτισμό…» [σερ Έντουιν Πήαρς, «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204»]

Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούσαν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό εκκλησία μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί φρικώδη λεηλασία. Ιδίως τους προσέλκυσε ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας. Μπήκαν μέσα στον Ιερό Ναό με άλογα και μουλάρια που λέρωναν με τις κοπριές τους το μαρμάρινο δάπεδο. Και άρχισαν με φρενιτιώδη ταχύτητα να ξηλώνουν και να παίρνουν τα πάντα: από άγια δισκοπότηρα, ευαγγέλια, ιερά άμφια, άγιες εικόνες, την Αγία Τράπεζα, και το ασημένιο εικονοστάσιο του Τέμπλου, αφού προηγουμένος το έκαναν κομμάτια, μανουάλια, πολυκάνδηλα, μέχρι και κουρτίνες. Μάλιστα κατά τη διάρκεια της λεηλασίας μια Γαλλίδα πόρνη ανεβασμένη στον πατριαρχικό θρόνο χόρευε ασεμνα μισόγυμνη και τραγουδούσε. Ούτε οι τάφοι των Αυτοκρατόρων γλύτωσαν: συλήθηκαν όλοι, ενώ τα λείψανα πετάχτηκαν εδώ κι εκεί. π.χ. το πτώμα του Βασίλειου Β’ Μακεδόνα πετάχτηκε έξω και στα χέρια του τοποθέτησαν οι Φράγκοι μια φλογέρα –ειρωνικά.

Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Παλαμάς έγραψε το ποίημα «η φλογέρα του βασιλιά».

Κυρίως όμως καταστράφηκαν αναρίθμητα έργα τέχνης. Τόσο της κλασσικής αρχαιότητας (π.χ. αγάλματα του Δια, του Απόλλωνα, των Διοσκούρων, το χάλκινο άγαλμα του Ηρακλή από τον Λύσσιπο τον Σικυώνιο, της Άρτεμης, της Ηρας, της Ελένης του Μενελάου κ.ά. που κοσμούσαν δρόμους, πλατείες και παλάτια της Βασιλεύουσας) όσο και της Ρωμαϊκής περιόδου, τα οποία κομμάτιαζαν για να αφαιρέσουν το χρυσό, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, ενώ τα κατασκευ-ασμένα από χαλκό τα έλυωναν στα καμίνια για να κόψουν νομίσματα. Τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα καίγονταν από τους σταυροφόρους, για να ψήσουν τα κρεατικά τους!  

Οι πιο φρικτοί από όλους ήταν οι Γάλλοι και οι Φλαμανδοί, ενώ αντιθέτως οι Βενετοί που ήταν εξοικειωμένοι με το Ρωμάϊκο πολιτισμό ήταν οι πλέον φιλεύσπλαχνοι έναντι των ηττημένων: Ήταν τέτοια η έκταση της καταστροφής που στο τέλος το άλλοτε περικαλλές άστυ, η Βασιλίδα των πόλεων της οικουμένης, που επί 9 αιώνες είχε συσσωρεύσει αμύθητα πλούτη, κατάντησε σκέτο κουφάρι!

Μεθυσμένοι από τη νίκη τους οι Φραγκοδυτικοί περιγελούσαν τους νικημένους, φορούσαν με γελοίο τρόπο τα ρούχα που τούς είχαν αρπάξει, τοποθετούσαν στα κεφάλια των αλόγων τους τις καλύπτρες και τα κοσμήματα των Ρωμηών. Άλλοι κρατούσαν αντί για σπαθί χαρτιά, μελανοδοχεία, και βιβλία, και περιφέρονταν στους δρόμους της Πόλης, παριστάνοντας τους λογίους. 

Το πιο τραγικό από όλα ήταν όμως ότι ολόκληρος ο γυναικείος πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως, αδιακρίτως ηλικίας ή ιδιότητας (μοναχές) υποβλήθηκε στην τρομερή διαδικασία του βιασμού. Τότε ακριβώς εσφάγησαν οι περισσότεροι από τους άρρενες κατοίκους: διότι στην προσπάθειά τους οι πατεράδες και οι σύζυγοι να διαφυλάξουν την τιμή των θυγατέρων και των συζύγων έπεσαν θύματα των αποχα-λινωμένων Δυτικών. Βόγκηξε η Κωνσταντινούπολη από τον ατελείωτο βιασμό.  

Δεν περιγράφονται τα μαρτύρια που υπέστησαν οι κάτοικοι επί τρεις συνεχείς ημέρες, διότι τους βασάνιζαν απάνθρωπα για να τους αποκαλύψουν τα μέρη όπου είχαν κρύψει χρυσά και αργυρά νομίσματα και κυρίως τιμαλφή. Μόνο όταν κορέστηκε η δίψα τους για αρπαγή, αίμα και γενετήσιες απολαύσεις, ησύχασαν, αφού πρώτα τους τρόμαξε μια έκλειψη σελήνης. Κατόπιν συγκέντρωσαν όλη τη λεία και την έθεσαν υπό την φύλαξη των ευγενών.

Γράφει κι ο Νικήτας Χωνιάτης για την Άλωση της Πόλης:

«Κι έτσι, καθένας είχε πόνο, στα στενά θρήνος και κλάματα, στα τρίστρατα οδυρμοί, στους ναούς ολοφυρμοί, φωνές των ανδρών, κραυγές των γυναικών, απαγωγές, υποδουλώσεις, τραυματισμοί και βιασμοί σωμάτων. (..)Το ίδιο και στις πλατείες, και δεν υπήρχε μέρος ανεξερεύνητο που να δώσει άσυλο σε αυτούς. Χριστέ μου, τι θλίψη και φόβος υπήρχαν τότε στους ανθρώπους (…) Τέτοιες παρανομίες έκαναν οι στρατοί από τη Δύση εναντίον της κληρονομιάς του Χριστού, χωρίς να δείξουν σε κανένα φιλανθρωπία, αλλά γυμνώνοντάς τους όλους από χρήματα και κτήματα, από σπίτια και ρούχα. (…) και το πιο σημαντικό, αυτοί που πήραν το σταυρό στους ώμους και πολλές φορές ορκίστηκαν σε αυτόν και στα θεία λόγια ότι θα περάσουν δίχως να πειράξουν τις χώρες των Χριστιανών, χωρίς να κοιτάξουν αριστερά ή να εκκλίνουν προς τα δεξιά, αλλά θα οπλιστούν κατά των Σαρακηνών και να βάψουν τα ξίφη τους με το αίμα τους.(…)  

Οι δε Σαρακηνοί δεν έκαναν έτσι, και φέρθηκαν πολύ φιλάνθρωπα και ευγενικά όταν κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ. Γιατί ούτε πείραξαν τις γυναίκες των Λατίνων, ούτε τον κενό τάφο του Χριστού έκαναν ομαδικό τάφο (…) και αφήνοντας όλους να φύγουν με ένα ορισμένο αριθμό χρυσών νομισμάτων και από τον καθένα έπαιρναν μερικά πράγματα αφήνοντας τα υπόλοιπα στους κατόχους τους, ακόμα κι αν αυτά ήταν σαν την άμμο. Κι έτσι φέρθηκε το γένος που μάχονταν το Χριστό [σ.σ: οι Άραβες] προς τους αλλόπιστους Λατίνους, ούτε με ξίφος ούτε με φωτιά ούτε με λιμό ούτε με διωγμούς ούτε με άλλα δεινά. Σε εμάς όμως τα προκάλεσαν αυτά τα παραπάνω οι φιλόχριστοι και ομόδοξοι [σ.σ: οι Δυτικοί της Δ΄ Σταυροφορίας], όπως είπαμε με συντομία, αν και δεν είχαμε κάνει κάποιο αδίκημα»

Και βεβαίως , είναι φυσικό που οι Ρωμηοί ένοιωθαν απορία με το μέγεθος της καταστροφής, αφού, με τον πόλεμο με τους άραβες , ουδέποτε είχαν γνωρίσει τέτοια κτηνωδία, τους φαινόταν ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ πως άνθρωποι με πίστη στον Χριστό, ήταν δυνατόν να φέρονται έτσι.   

 Σε αντίθεση με την γενικότερη έλλειψη ανεκτικότητας της Δύσης, στη Ρωμανία οι «μισαλλόδοξοι Ρωμηοί» (όπως αρέσκονται κάποιοι να αποκαλούν) είχαν κτίσει ήδη από τις αρχές του 8ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη τζαμί, για να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι που περνούσαν από εκεί (π.χ. εμποροι), κι αργότερα έχτισαν και άλλα δύο.  

                                                                                                                                                                                        Ας μάς πει κανείς, πότε πρωτοχτίστηκε ισλαμικό τέμενος σε κράτος της Δυτικής Ευρώπης; Από τον 8ο αιώνα, οι Ρωμηοί δεν είχαν πρόβλημα να υπάρχει τζαμί στην πρωτεύουσα ενός χριστιανικού κράτους, το οποίο αντιμαχόταν τους Μουσουλμά-νους και ήταν σε πόλεμο με αυτούς. Αν αυτό δε σημαίνει ανεκτικότητα, τότε τι σημαίνει, σε μια εποχή όπου οι Δυτικοί έκαναν Σταυροφορίες;

Όμως η λεηλασία και η άλωση, δεν σταμάτησε στο «1204». Η Φραγκικη αγνωμο-σύνη και τάση προς την καταστροφή, συνεχίστηκαν και στους επόμενους αιώνες. Χαρακτηριστικό , είναι το εξής: Το 450 μ.Χ. ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία. Κατόπιν, το 1453, κάτω από την κυριαρχία των Τούρκων πλέον, εξελίχθηκε σε τζαμί. Το 1674, ο Γάλλος πρεσβευτής Μαρκήσιος του Nointel επισκεύτηκε την Αθήνα συνοδευόμενος από τον Jacques Carrey, ο οποίος έκανε κάποια σχέδια του Παρθενώνα. Στα σχέδια του Carrey φαίνεται ότι εκείνη την εποχή ο Παρθενώνας παρέμενε ακόμα άθικτος. Δεκατρία χρόνια αργότερα, το 1687, ο Βενετός στρατηγός Francesco Morosini πολιόρκησε την Ακρόπολη. Τη βομβάρδισε παρά το γεγονός ότι γνώριζε πως οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούσαν ως πυριτιδαποθήκη. Από την έκρηξη που δημιουργήθηκε κατασ-τράφηκε μεγάλο μέρος του Παρθενώνα.

ΣΧΟΛΙΟ: Τα φρικαλέα εγκλήματα των Παπικών Σταυροφόρων δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ! Ξεπέρασαν σε αθλιότητα τόσο τους αραβόφωνους πληθυσμούς,όσο και τους Τουρκομογγόλους!

Αφιερώνουμε αυτό το κείμενο στους χριστιανομάχους και ιδιαίτερα σε κάποιους "ελληνολάτρες",που ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΜΠΕΚΙ ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΑΞΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ,αλλά μας λένε για τις "καταστροφές από Ορθοδόξους"!

Ευτυχώς,οι μεγάλοι ιστορικοί όπως ο αείμνηστος Ράνσιμαν,ξέρουν να βάζουν στη θέση τους όσους ελεεινολογούν,ακόμα και σήμερα,εναντίον της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας:Τα συμπλέγματα κατωτερότητας των Δυτικών εναντίον της,οδήγησαν όχι μόνο ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ 1204,αλλά και στην κατασυκοφάντησή της,ακόμα και σήμερα.

Και δυστυχώς,υπάρχουν και πολλοί "Έλληνες" που προπαγανδίζουν με αυτό τον τρόπο: Είναι δε τόσο γελοίοι,που καταδικάζουν τις καταστροφές που έκαναν οι Σταυροφόροι στους Μουσουλμάνους,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΦΑΓΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ!

Η Ιστορία όμως,μπορεί να τους διαψεύδει:Κι όσοι είμαστε Έλληνες, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟ-ΞΙΑΣ, ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

Πύλη των Φίλων : Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης

Πύλη των Φίλων : Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης: Ο Φιλήκοος των Ξένων είναι Προδότης {Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα} « Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό...

[Οπου ακούς πολλά κεράσια, βάστα και μικρό καλάθι

Ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας βιώνει έντονα καταθλιπτικά συναισθήματα και ένα ισοπεδωτικό βάρος που τον καθηλώνει, τα ίδια συναισθήματα διακατέχουν ολόκληρη την Ελληνική  κοινωνία την οποία οι γνωστοί δολοφόνοι της  την οδηγούν στην απελπισία την αφασία  και την υποταγή.

Και αυτό είναι φυσικό γιατί ο καθένας είναι έρμαιο της στοχευμένης  και καθολικής προπαγάνδας, διαπιστώνει το απόλυτο αδιέξοδο και το κενό για την χώρα του και τον κόσμο.

Ας ελπίσουμε ότι η σημερινή επίσκεψη του Πλανητάρχη στη χώρα μας αποβεί επ ωφελεία των συμφερόντων μας,αν και οι ΗΠΑ ως κυρίαρχες δυνάμεις έχουν επιβληθεί και είναι ανεξέλεγκτες,αφού κάθε αντίδραση των λαών είναι καταδικασμένη να οδηγήσει σε βιβλικές ρήξεις αναπότρεπτες και καταστροφικές.

Δημήτρης Βόγγολης

15/11/2016

John Lewis Christmas Advert 2016 - #BusterTheBoxer

Ορθοπεδικός ή ορθοπαιδικός;

Εργαστήρι του ορθού λόγου

 “Η μουσικότητα της ελληνικής γλώσσης είναι εφάμιλλος της συμπαντικής.” Γιάννης Ξενάκης

Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα άκομψο και απαράδεκτο των ελαχίστων Ορθοπεδικών Ιατρών και τούτο διότι οι πινακίδες θεώνται από τους περαστικούς  με (ΑΙ) δηλαδή Ορθοπαιδικός.

Ως πατριώτης  της ιδιαίτερης πατρίδας του Τζαρτζάνου που με τη γραμματική του μεγάλωσαν  πολλές γενιές, έμαθα να γράφω τη λέξη αυτή με (Ε) καθώς όλα τα μεγάλα  αρχαία λεξικά αλλά και τα επίσημα του διαδικτύου το γράφουν με (Ε) εκτός του Μπαμπινιώτη ο οποίος αναφέρει Γάλλο νονό λέγοντας: «Η ορθή γραφή είναι (με αι) όπως προκύπτει από την ετυμολογική της ιστορία, πλάστηκε το 1741 στη Γαλλική από Ελληνικά στοιχεία ορθός και παιδικός.

Η εσφαλμένη γραφή (με ε)οφείλεται σε συσχετισμό με την αρχαία πέδη, δεσμά κλπ » και άλλες σαχλαμάρες.

Η λέξη γράφεται με  Ε  δηλαδή εκφράζει  την πέδη  που έχει σχέση με το φρένο  όχι για να ακινητοποιήσει κατ ανάγκη ένα όχημα ή άλλο αντικείμενο αλλά να ελέγξει την ταχύτητα.  Σημαίνει και το πόδι  λέμε τροχοπέδη δηλαδή πέδη σημαίνει  βάδιση (πέδιλα)και τον τρόπο βαδίσεως , επομένως ο ορθοπεδικός σαν επίθετο γράφεται με Ε  γιατί είναι αυτός ο επιστήμων που περιποιείται  και αξιώνει τον ασθενή για φυσιολογική κίνηση , ενώ με ΑΙ δηλώνει ότι περιποιείται παιδί κάτι που σαν τίτλος είναι αδόκιμος όρος . (Αυτά επικαλείται και ο θεμελιωτής του Έλληνος Λόγου καθηγητής κ.Σημαιοφόρος)

Και αν υποθέσουμε ότι ο ορθοπεδικός  είναι ορθός αφού δεν  ασχολείται με παιδιά , ο παιδίατρος δεν είναι ορθός επειδή ασχολείται με παιδιά ;

Η  επιστήμη  δέχεται τα λογικά συμπεράσματα τα οποία πρέπει να γίνονται αποδεκτά  από τους ανθρώπους διότι αλλιώς  δεν επέρχεται συμφωνία μεταξύ των λαών, όταν  οι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι και κάνουν προσβολές  στην Ελληνική  γλώσσα μας και τη νοημοσύνη μας, εξετάζεται το ενδεχόμενο να μην έχουν αγαθές προθέσεις, διότι στην επιστήμη αυτό που πρέπει πάντα να είναι σεβαστό είναι η αλήθεια και αυτός που προσβάλλει την αλήθεια δεν έχει αγαθές προθέσεις δεν  αγαπάει ούτε τον άνθρωπο αλλά ούτε τον δημιουργό του σύμπαντος κόσμου.

Για τους παραπάνω λόγους καλό θα ήταν εκ μέρους των Ορθοπεδικών να διορθώσουν τις πινακίδες τους και να μην σκοτώνουν τόσο βάναυσα την συμπαντική μας γλώσσα.  Ιατρικό Αθηνών - Κλινική Παλαιού Φαλήρου

 Δημήτρης Βόγγολης 12/ο9/2016

Ν.Ο.Σαρωνίδας. Εορτή 2016. StudioVGgr.HD.Mp4

Το «Ελεύθερο Βήμα» στη Μικρή Βουλή της Σαρωνίδας

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑΣ ΤΟΥ 97 ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.

Από το 1997 η Σαρωνίδα μέσα από μία ομάδα Ενεργών Πολιτών δίνει μαθήματα Δημοκρατίας στα πρότυπα της  «Αγοράς» της Αρχαίας Αθήνας.

Από τότε ο θεσμός λειτουργεί και εξελίσσεται σε καθημερινή βάση με πυρήνα ευαισθητοποιημένους Δημότες που συγκεντρώνονται  κάθε εβδομάδα σε μέρος και ώρα που έχει αποφασιστεί στην προηγούμενη συνάντηση. Στα πλαίσια αυτών των συγκεντρώσεων, συζητούν και στη συνέχεια αναπτύσσουν πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις επιδιώκοντας την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών του Δήμου μας. Στοχεύουν στη δημιουργία του ύψιστου αποφασιστικού οργάνου, που λείπει στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, και αυτό είναι «Η Συνέλευση των Πολιτών». Μια ιδέα που έχει αρχίσει και ωριμάζει στις κοινωνίες της Ευρώπης (π.χ Ισπανία), ενώ σε κάποιες χώρες, όπως π.χ στην Ελβετία, είναι από παλιά υλοποιημένη και θεσμοθετημένη. Θέλουν να ξαναθυμίσουν την υπόσταση του πολίτη, που έχει αλλοιωθεί από τη διακυβέρνηση του καιρού μας, καθώς δεν γνωρίζει και γι’αυτόν το λόγο δεν διεκδικεί τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα δικαιώματα του, εκτός από το μέρος εκείνο, που αφορά στη λογική της ανάθεσης.

«Συνομολογούν: α) στο διαρκές αίτημα να ζήσουνε σε μια κοινωνία, όπου συλλογικά οι πολίτες θα έχουν θεσμοθετημένο το δικαίωμα στο λόγο για όποιο θέμα θεωρούν σημαντικό, και β) στην απαίτηση διαρκούς και ουσιαστικής ενημέρωσης και συμμετοχής όλων στα κοινά, ως αυτονόητο δικαίωμα και υποχρέωση, όχι μόνο από τη θέση του αιρετού αλλά και από τη θέση του πολίτη.

Δεν υπάρχει λίστα μελών, δεν υπάρχει καταστατικό, δεν υπάρχουν «παλιοί» και «νέοι», υπάρχουν μόνο πολίτες, χωρίς ιεραρχία, χωρίς διαχωρισμούς, είτε κάποιος βρίσκεται στην ομάδα για πρώτη φορά είτε συμμετέχει σε αυτήν από την πρώτη ημέρα, είτε είναι ο Δήμαρχος είτε ένας νέος κάτοικος της περιοχής μας. Ο μόνος όρος και δέσμευση που απαιτείται από τους συμμετέχοντες είναι ο σεβασμός της διαδικασίας διαβούλευσης και λήψης αποφάσεων!

Η μέθοδος με την οποία λαμβάνουν τις αποφάσεις έχει ως βάση ότι όλοι όσοι συμμετέχουν στην εκάστοτε συνέλευση εκφράζουν άποψη και αυτή λαμβάνεται υπόψη (ισηγορία).

Προβλέπεται μία διαρκώς ανοικτή δυνατότητα με την οποία λειτουργεί αυτή η διαβούλευση.  Αυτή η δυνατότητα έγκειται στο ότι οποιοσδήποτε και οποτεδήποτε μπορεί να προτείνει αλλαγές, με στόχο τη βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της.

Φιλοδοξία τους είναι η συνεργασία, ενημέρωση και έκφραση των ενεργών ανθρώπων, φορέων και τοπικών συλλόγων του Δήμου Σαρωνικού, ώστε, μέσα από τη σύνθεση, να είναι δυνατή η προώθηση των καλύτερων δυνατών προτάσεων για την επίλυση τόσο των απλών και καθημερινών προβλημάτων, όσο και των πιο σύνθετων και δύσκολων, που απαιτούν τη δημιουργική συμμετοχή όλης της κοινωνίας.

Απέναντι στην αδιαφορία και τη θλίψη των καιρών αντιπροτείνουνε τη συλλογική και σύμφωνα με το Σύνταγμα δράση!«

Περισσότερες πληροφορίες για την ομάδα μπορείτε να δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Ο Συμπολίτης μας Δημήτρης Βόγγολης που συμμετέχει ανελλιπώς σε αυτές τις συνελεύσεις από το 1997, μας έστειλε το πιο κάτω αρχείο το οποίο με χαρά δημοσιεύουμε.

Το «Ελεύθερο Βήμα» στη Μικρή Βουλή της Σαρωνίδας το 1997

Τα  μέλη της  συντροφιάς, συνεδριάζουν  άτυπα από  το 1997 ανελλιπώς κάθε μέρα από 11.30 έως 13.00   στο Reverso  με καφέ , κουβέντα και ανταλλαγή απόψεων ,με διάλογο χωρίς πρόγραμμα, ελεύθερα και αδέσμευτα. Χωρίς φανατισμούς και  συγκρούσεις.   Συντονιστής πάντα ο επίτιμος Πρόεδρος Αντώνιος Ιωαννίδης.  (Επιμέλεια Δ.Βόγγολης) 11/11/2016

ΓΙΑΤΙ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ ΚΡΥΒΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΤΣΙΩΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΡΙΖΕΣ

ΓΙΑΤΙ Ο ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ ΚΡΥΒΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΤΣΙΩΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΡΙΖΕΣ

Ο Ντόναλντ Τραμπ προσπαθεί να κρύβει την Καρδιτσιώτικη καταγωγή του. Στην πραγματικότητα η ιστορία της οικογένειάς του είναι σχεδόν άγνωστη στο ευρύ κοινό, ακόμα και το αμερικανικό. Και πολύ ενδιαφέρουσα!

Ο Τραμπ κατάγεται από Καρδιτσιώτες μετανάστες που έφτασαν στην Αμερική άφραγκοι. Τα κατάφεραν γρήγορα με σκληρή δουλειά, ακόμη σκληρότερο οπορτουνισμό και αμφίβολες πρακτικές.

Ο παππούς του Τραμπ, Δανιήλ Τραμπάκουλας, έφτασε στην Αμερική από το χωριό θέα της Καρδίτσας το 1885, σε ηλικία 16 ετών. Αρχικά δούλεψε για κάποια χρόνια στην Ν. Υόρκη ως κουρέας και λίγο μετά έκανε την πρώτη του επιχειρηματική κίνηση.

Πήγε στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, σε μια μικρή πόλη μεταλλωρύχων και άνοιξε ένα ρεστοράν που διέθετε στους πελάτες του και… γυναίκες, στα πίσω δωμάτια.

Βελτιώνοντας έτσι τα οικονομικά του, ο παππούς Τραμπάκουλας επέστρεψε στην Καρδίτσα και παντρεύτηκε με την Ελισάβετ Τραμπάκουλα. Έφυγαν μαζί για την Αμερική αλλά μετά από προτροπές της συζύγου του αποφάσισαν να επιστρέψουν στην πατρίδα. Όμως, οι Ελληνικές αρχές δεν τους 

επέτρεψαν τον επαναπατρισμό λόγω επιδημίας της γρίπης.

Έτσι ο παππούς και η γιαγιά του Ντόναλντ Τραμπ αναγκάστηκαν να επιστρέψουν, μόνιμα πια, στην Αμερική. Στη Ν. Υόρκη το 1905 γεννήθηκε ο πατέρας του Ντόναλντ, ο Φρεντ Τραμπ.

Ο παππούς Τραμπάκουλας πέθανε από «ισπανική γρίπη» το 1918 σε ηλικία μόλις 69 ετών. Πρόλαβε, όμως, να αφήσει ένα κομπόδεμα στην οικογένειά του που το χρησιμοποίησε για να στήσει μια μικρή εταιρία. Η εταιρία λεγόταν E. Trump & Son και ασχολείτο με κτηματομεσιτικά.

Μετά το 1923, όταν ο ορφανός Φρεντ τέλειωσε το σχολείο, άρχισε να δουλεύει στις κατασκευές. Στο μεταξύ, στην Αμερική, υπήρχε για κάποιο λόγο ένα διάχυτο κλίμα έντονου αντιελληνισμού. Ο Φρεντ Τραμπ, συνειδητοποιώντας ότι το γεγονός πως ήταν παιδί Ελλήνων τού δημιουργούσε διάφορα εμπόδια, άρχισε να παριστάνει ότι οι γονείς του ήταν Σουηδοί. Το συγκεκριμένο “παραμύθι” το υιοθετεί και ο γιος του, ο Ντόναλντ Τραμπ ακόμα και σήμερα.

Επειδή, όμως, τίποτα δεν κρύβεται για πάντα, υποψιασμένοι δημοσιογράφοι έχουν φροντίσει κατά καιρούς να τον … «γλεντήσουν». Πριν χρόνια, σε μια συνέντευξη στο Vanity Fair όταν ο δημοσιογράφος επέμενε ότι η καταγωγή του ήταν Ελληνική, ο Τραμπ, μη θέλοντας να το παραδεχτεί αλλά μη βρίσκοντας και κάτι ευφυέστερο να πει, απάντησε «Ο πατέρας μου δεν ήταν Έλληνας, οι γονείς του ήταν Έλληνες…, Σουηδοί…, τέλος πάντων ήταν απ’ όλη την Ευρώπη».

*

Ντόναλντ Τραμπ: Ποιος είναι ο «τύπος» που έγινε πλανητάρχης;
Πόσους ανθρώπους έχετε ακούσει να μιλάνε για τον εαυτό τους στο τρίτο πρόσωπο; Ιδού πως περιγράφει τον εαυτό του ένας από αυτούς που πιστεύουν ότι το άπαν στην ζωή είναι η αυτοπεποίθηση: «Είτε τον αγαπάτε, είτε τον μισείτε, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας άνθρωπος που έχει ξεκάθαρη άποψη για τι θέλει, πως μπορεί να το πετύχει και δεν λογαριάζει εμπόδια. Οι γυναίκες βρίσκουν την ισχύ του τόσο ερεθιστική όσο και τον πλούτο του». Ετσι αυτοπροσδιορίζεται ο δισεκατομμυριούχος που βάλθηκε να γίνει πλανητάρχης, διεκδικώντας το χρίσμα με το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων για τις εκλογές 2016. Αλλωστε θεωρεί ότι αυτό που ξεχωρίζει τους νικητές από τους φοβιτσιάρηδες είναι ο τρόπος που αντιδρούν στην μοίρα. Και αυτός έχει αποφασίσει να τσιγκλίσει την δική του, βάζοντας τον υψηλότερο στόχο στην καριέρα του.



Ποιος είναι όμως αυτός ο ξανθός κύριος με την περίεργη φράντζα που του μικραίνει το μέτωπο; Και πως κατάφερε να αποκτήσει αυτήν την τεράστια περιουσία, τους πολλούς γάμους, τα αντίστοιχα διαζύγια και τις πολιτικές φιλοδοξίες; Γεννημένος τον Ιούνιο του 1946, στο Κουήνς της Νέας Υόρκης, μεγάλωσε σε μια οικογένεια με ρίζες από την Σκωτία και την Γερμανία. Ηταν ανυπάκουος ως παιδί και αποβλήθηκε από το σχολείο. Το αποτέλεσμα ήταν να κάνει ένα πέρασμα από μια στρατιωτική σχολή, στα 13 του χρόνια, έτσι ώστε να μάθει να διαχειρίζεται το ταμπεραμέντο. O νεαρός τα κατάφερε τελικά και έγινε κοινωνικός, αθλητικός και ηγετικός, χωρίς ξεσπάσματα θυμού.



Ο πατέρας του, Φρεντ, είχε μπει στον τομέα των κατασκευαστικών εταιρειών και εκεί αποφάσισε και ο γιος του να κάνει τα πρώτα του βήματα. Μετά από τρία χρόνια μαθητείας, το 1971 έκανε την δική του εταιρεία, η οποία δραστηριοποιήθηκε επίσης στον δήμο της Νέας Υόρκης και ιδιαίτερα στο Μανχάταν. Από πολύ νωρίς ο Τραμπ έδειξε ότι αυτό που τον καθοδηγούσε ήταν το ένστικτό του και ένα έμφυτο ταλέντο να κρίνει τους ανθρώπους και τα όρια τους. Επένδυσε σε μεγάλα κτίρια με ελκυστικά αρχιτεκτονικά σχέδια και καλά σημεία στην πόλη. Άρχισε να κάνει παρέα με ανθρώπους που είχαν περισσότερα χρήματα και επιρροή από αυτόν.Η πιο επιτυχημένη κίνηση στην πρώιμη του καριέρα ήταν να αγοράσει ένα παλιό ξενοδοχείο, το Commodore κοντά στο σταθμό Pen αλλά και το Grand Central. Εκανε μια συμφωνία με τον ξενοδοχειακό γίγαντα της Hyatt και έτσι γεννήθηκε το Grand Hyatt που του απέφερε φήμη και κέρδη. Το δεύτερο βήμα που τον καθιέρωσε ως κορυφαίο κατασκευαστή ήταν η δημιουργία του Trump Tower. Επέλεξε το «φιλέτο» της πέμπτης λεωφόρου κοντά στο γνωστό κοσμηματοπωλείο Τίφανι και έφτιαξε ένα κτίριο με πολυτελή διαμερίσματα σε 58 ορόφους με θέα στο «Μεγάλο Μήλο». Τα σπίτια πουλήθηκαν σαν ζεστό ψωμί σε διασημότητες που ήθελαν μια στυλάτη κατοικία. Χωρίς να αφήσει από το βλέμμα του την Νέα Υόρκη επέκτεινε τις δουλειές του στο Ατλάντικ Σίτι, μπαίνοντας στον τομέα των καζίνο. Το πλέον εμβληματικό του απόκτημα πάντως ήταν το περίφημο ξενοδοχείο «Plaza» κοντά στο Σέντραλ Παρκ.



Η συνέχεια δεν ήταν εξίσου ρόδινη και πολλές από τις αποφάσεις του, όπως λ.χ. να επενδύσει στις αερομεταφορές και να δοκιμάσει την τύχη του στο Λος Αντζελες δεν του πολυβγήκαν. Παράλληλα είχε να αντιμετωπίσει και το κακό κλίμα της δεκαετίας του ΄90 στην κατασκευή και την κτηματαγορά. Παρότι έφτασε να έχει χάσει πολλά λεφτά και να έχει δανειστεί μεγάλα ποσά, κατάφερε να ισορροπήσει. Επίσης δεν ήταν λίγες οι φορές που χρειάστηκε να πάει στα δικαστήρια για να υλοποιήσει τα φιλόδοξά του σχέδια που προσέκρουαν στους νόμους της Νέας Υόρκης και στις ευαισθησίες των κατοίκων. Συνήθως έβγαινε νικητής η αποσυρόταν νωρίς όταν έβλεπε ότι δεν μπορούσε να κερδίσει τον πόλεμο.



Παρότι στην αρένα των επιχειρήσεων τα κατάφερνε καλά, δεν ίσχυε το ίδιο για τα προσωπικά του. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την τσέχα Ιβάνα, που ήταν τέως αθλήτρια και μοντέλο. Εντονη προσωπικότητα, μπήκε με επεκτατικές διαθέσεις στα επαγγελματικά λημέρια του Τραμπ και διεκδίκησε δικό της μερίδιο. Μαζί έκαναν τρία παιδιά και χώρισαν με τρόπο επεισοδιακό. Η δεύτερη σύζυγος με την οποίαν απέκτησαν ένα παιδί προτού παντρευτούν ήταν η ηθοποιός Μάρλα Μαπλς, με την οποία χώρισε μέσα σε δύο χρόνια με εξίσου μεγάλο θόρυβο και παχυλές αποζημειώσεις. Τελικά μέχρι σήμερα είναι παντρεμένος με ένα μοντέλο από την Σλοβενία, την Μελανία Κνάους (σ.σ. κεντρική φωτογραφία) με την οποίαν έχει έναν γιο.


Παρά την μεγάλη δημοσιότητα, ο Τραμπ ήταν αχόρταγος με τα ΜΜΕ. Το 2004 αποφάσισε να πρωταγωνιστήσει στο ριάλιτι «The Apprentice» (ο μαθητευόμενος) κάνοντας επικοινωνιακό πάταγο. Ομως και αυτό δεν του ήταν αρκετό και άρχισε να κατατρώγεται με την πολιτική. Ηδη από το 2012 είχε εκφράσει τις φιλοδοξίες του και τον Ιούνιο του 2015 έκανε την επίσημη ανακοίνωση. Ο πρόεδρος Ομπάμα είναι πάντα το στόχαστρο του πολυεκατομμυριούχου, που δεν χάνει ευκαιρία να επιτίθεται στον ίδιο και τις πολιτικές του, θεωρώντας ότι είναι πολύ μαλθακός. Οι τοποθετήσεις του πάνω σε ζητήματα οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής είναι πολύ συντηρητικές, λέγοντας λ.χ. ότι θα πετάξει έξω από την χώρα τους μετανάστες και θα κτίσει και άλλο τείχος με το Μεξικό. Πάντως οι τελευταίες μετρήσεις τον δείχνουν ότι έχει αρχίσει να μειώνει την διαφορά ανάμεσα σε εκείνον και την Χίλαρι Κλίντον, η οποία διεκδικεί την προεδρία για λογαριασμό των Δημοκρατικών. Ο μεγιστάνας φαίνεται αποφασισμένος να παλέψει για να κατακτήσει την κορυφή και γνωρίζοντας από τους ουρανοξύστες του, ξέρει να αντιμετωπίζει τα ύψη.

Ιστορία του Χωριού Αργυροπουλίου Λαρίσης

Dimitris Voggolis

6 Μαΐου

Αργυροπούλι Λάρισας
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συντεταγμένες: 39°49′34″N 22°18′29″E Το Αργυροπούλι (παλιότερες ονομασίες Ηλώνη και Καρατζόλι) του Δήμου Τυρνάβου, μόλις 13 χλμ από τον Τύρναβο και 29 χλμ από τη Λάρισα.

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Γεωγραφία
2 Ιστορία
3 Λαογραφία
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σήμερα το Αργυροπούλι (164μ υψ) κατοικείται από 2.013 άτομα, με κύριες ασχολίες τη γεωργία (αμπέλια, αχλάδια, ροδάκινα, μήλα, καπνά, μποστάνια, αμυγδαλιές και ελιές), την κτηνοτροφία και την ξυλεία. Στο Αργυροπούλι ανήκουν οι οικισμοί Άνω Αργυροπούλι,Λυγαριά και Βοτανοχώρι. 2,5χλμ ΝΔ του χωριού, στους πρόποδες του Κάτω Ολύμπου βρίσκεται το ποτάμι Μάτι με τη λίμνη του, γνωστή ως Γυαλί Αργυροπουλίου Τυρνάβου. Μοναδική φυσική πηγή εναπομείνασα στη Θεσσαλία, με βάθος γύρο στα 6-10 μέτρα να αναβλύζει συνέχεια στον πυθμένα και με τον μύθο ότι μέσα υπάρχει ολόκληρη πόλη με εκκλησία και το Ιερό του Πλούτωνα με δράκοντες που σκάβουν και αναταράσσουν το νερό και επι δεκαετίες κυριαρχούσε ο φόβος στον καθένα που θα επιχειρούσε να κολυμπήσει σ αυτό. Εδώ στο γυαλί του ποταμού Μάτι στις πύλες του Άδη διατραγωδείται ένα ιστορικό και Συμπαντικό ανοσιούργημα. Το μοναδικό στην ιστορία και τον πλανήτη γεγονός το οποίο επιχειρώ  να αναδείξω γιατί διέφυγε; Από την Ελληνική και παγκόσμια διανόηση από την Αυγή του Ανθρώπου, που στέρησε την Μερόπη να προσφέρει το προνόμιό της τον Έρωτά της στον Σίσυφο, να τον ανεβάσει στα φτερά της ,να τον κάνει όμοιόν της, δηλαδή γνώστη της Αλήθειας, σοφό και δημιουργό να συν τήξουν το φωτεινό και αήττητο δίπολο Άνδρα-Γυναίκα. Να ανεβάσουν από κοινού τον πυρωμένο βράχο στην κορυφή του βουνού που είναι κρυμμένη η αλήθεια. Στο ψηλότερο σημείο που θεάζεται ο κόσμος.Ενδεικτικό της θεϊκής αποστολής του Ανθρώπου. Ο Σίσυφος γιος του Αιόλου και της Εναρέτης, πρώτος βασιλιάς της Κορίνθου, ήταν ο εξυπνότερος και ο δημιουργικότερος Άνθρωπος της εποχής του. Ο Σίσυφος παρά τις εντολές του εξουσιαστή θεού, βοήθησε τους Ανθρώπους και τιμωρήθηκε από τον Δία να κουβαλά τον βράχο μέχρι την κορυφή του βουνού, που πριν φθάσει πάντα κατρακυλά μέχρι τα ριζώματα του βουνού και να επαναλαμβάνεται στο διηνεκές. Η Μερόπη θεά και Μούσα του έρωτα είχε την εντολή από τις πέραν του Ολύμπου θεϊκές δυνάμεις να παντρευτεί τον Σίσυφο τον πρώτο , έξυπνο και δημιουργικό άνδρα της εποχής της.Η Μερόπη έχει εμφυτευμένο μέσα της το θείο χάρισμα να εκπέμπει τη σαγήνη της θεϊκής θηλυκότητά της και να είναι χωρίς όρια ποθητή.

Το δίπολο Σίσυφου –Μερόπης αποτελεί την κορυφαία αλληγορία ,κρυμμένη στην αχλή του Μύθου.Εδώ στο γυαλί στο Ιερό του Πλούτωνα(Άδη) η εξυπνάδα του Σίσυφου και η σοφία της Μερόπης ξεγέλασαν τον Πλούτωνα και επέτρεψε στον Σίσυφο να ανέβει για τρείς μέρες στον άνω κόσμο και να γυρίσει,πράγμα που ο Σίσυφος δεν έπραξε και δεν επέστρεψε ποτέ στον Άδη.(Καταγραφή επιστημόνων KERN, Gerard Lucas)Το γυαλί έχει έκταση 250στρμ, αποτελεί τον πυρήνα οικοσυστήματος με πλούσια χλωρίδα (πουρνάρι, παλιούρι, αγριελιά, παπαρούνα, χαμομήλι, μολόχα, βάτος κ.α.) και πανίδα (κεφαλόπουλα, καραβίδες, χέλια, λεπιδόπτερα, υμενόπτερα, ορθόπτερα, δίπτερα,στα παλαιά χρόνια υπήρχε η ονομαστή Τούρνα σπάνιο ψάρι καθώς και βίδρες ακόμη σπανιότερο είδος κ.α.).

Η λίμνη γυαλί,φιλοξενούσε στο οικοσύστημά της την σπάνια στο είδος Ασημένια Πάπια το αργυρό πουλί εκ της οποίας έλαβε το όνομα το χωριό και η οποία αποτελεί το έμβλημα,σύμβολο του Χωριού.

Η πρόσβαση στην πηγή επιτυγχάνεται μέσω ασφαλτοστρωμένου δρόμου. Το Μάτι πηγάζει από τους πρόποδες της Μελούνας και μετά την ένωση του με τον Πηνειό, έχει μήκος 12 χλμ περίπου. Η παλιά κοίτη του ποταμού, Μάτι, προσφέρεται για περιπάτους και ερασιτεχνικό ψάρεμα καραβίδας.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εκκλησίες της Ζωοδόχου Πηγής (πολιούχος) στην πλατεία του χωριού (1884, της Ανάληψης στον τύπο της βασιλικής 2 χλμ από το Αργυροπούλι στις όχθες του ποταμού με τις ονομαστές Ντριστέλες και τον παλαιό μύλο όπου στην κατοχή προμήθευε με καλαμποκάλευρο την περιοχή και πιο πάνω οι γεφυρούλες με τους καταρράκτες, του Αγίου Δημητρίου στο Νεκροταφείο δωρεά Αδελφών Φουρτούνα εξ Αμερικής και της Αγίας Παρασκευής (19ος αι., στον τύπο της βασιλικής) σε λόφο πάνω από τον οικισμό Μωραϊτη, του προφήτη Ηλία στις Γελαδαρές απ’όπου η θέα στον κάμπο είναι γοητευτική . Το πέτρινο γεφυράκι Μωραΐτη κατασκευασμένο το 1908 επί προεδρείας Αποστόλου Γ. Βόγγολη συνδέει το χωριό με την ομώνυμη περιοχή.Κάτω από το γεφυράκι στην παλαιά εποχή όπου ο Καναράς είχε νερό, με τη διάνοιξη κατάλληλης στέρνας,σχημάτισαν υπό μορφήν Πισίνας, το πρώτο φυσικό κολυμβητήριο και μετά στη Δέση αλλο σημείο πιο πάνω στην περιοχή Κεραμίδα, Φυσικά και τα δύο κολυμβητήρια λειτούργησαν μόνο για αγόρια. Από την εποχή της Τουρκοκρατίας διατηρείται τζαμί στην περιοχή Γκουτσιασμέ με μιναρέ, όπου υπάρχει και πέτρινη βρύση.

sibilla - σίβυλλα: Η Έφη Αχτσιόγλου και ο παρκαδόρος Πολιτικός Μηχανικός... σε τρία χρόνια. Η Έφη διοίκησε τη μισή Ελλάδα, αλλά και λίγη από την Ευρώπη!

sibilla - σίβυλλα: Η Έφη Αχτσιόγλου και ο παρκαδόρος Πολιτικός Μηχανικός... σε τρία χρόνια. Η Έφη διοίκησε τη μισή Ελλάδα, αλλά και λίγη από την Ευρώπη!

ΗΡΩΕΣ ΙΟΥ 40

https://m.youtube.com/watch?v=S45h9OU6RMc

Δαίμονες και Προφητείες

Κουράστηκα να διαβάζω μέσω των ΜΜΕ και του διαδικτύου τα προφητικά κείμενα τα οποία χωρίς καμμία αμφιβολία οδηγούμαστε σε μια νύχτα που η διάρκειά της δεν γνωρίζουμε πόσο θα κρατήσει.

Το βέβαιο είναι ότι αν όπως μέχρι σήμερα  συνεχισθούν τα ίδια μη αποτελεσματικά  προγράμματα η χώρα δεν θα έχει αίσιο τέλος.

Όμως με τα αποθαρρυντικά των διαφόρων δήθεν ειδημόνων αντί να υποδεικνύουν μεθόδους  για την έξοδο από την κρίση, ομιλούν για τον επερχόμενο πόλεμο, για απόσχιση της Κρήτης για διαμοιρασμό του κόσμου σε ζώνες Αμερικανικής  και Ρωσικής επιρροής και ότι   Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, με το εχθρικό ΝΑΤΟ στη μέση να προστατεύει τις Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν το Αιγαίο με τα Νησιά και τη Θράκη.

Μα βέβαια όταν μας διέπει αυτή η ηττοπάθεια  καθόλου απίθανο να συμβούν όλα αυτά.

Και είναι άξιο λόγου τώρα που υπουργοποιήθηκε ο κ. Μπαλάφας  προβάλλοντας τα στήθη του θ αντιμετωπίσει τη γείτονα, η αλαζονεία τον οδήγησε να εκστομίσει γελοίες δηλώσεις περικοπής των δαπανών των ΕΔ  και σε ερώτηση καναλάρχου απέναντι είναι η Τουρκία  είπε: «Παίρνω το ρίσκο επάνω μου»  



   και ποιος είναι ο κ Μπαλάφας να παίρνει το ρίσκο επάνω του; Ο Μαραθωνομάχος Στρατηγός Μιλτιάδης; ή ο Μαβίλης στη μάχη του Δρίσκου που έπεσε από σφαίρα στο κεφάλι και είπε: «Πολλάς δόξας επερίμενα σ αυτήν την μάχη αλλά όχι και την τιμή να πεθάνω για την Ελλάδα»  
Και συνεχίζουν σήμερα 22/2/2017 ο κ.Φίλης και άλλοι 13 με ερώτηση στη Βουλή αν αληθεύει ο σχεδιασμός προμήθειας αεροσκαφών και από που θα βρεθούν οι πιστώσεις .
Με άλλα λόγια θέλουν την απογύμνωση των ΕΔ,.όταν η Τουρκία σήμερα αλωνίζει στο Αιγαίο
Θυμηθείτε ακόμη νωπές εικόνες από την τηλεόραση, κατηγορούμενοι για πολλά εκατομμύρια κατάχρηση του Δημοσίου χρήματος.
Πρώην πανίσχυροι πολιτικοί άνδρες προσέρχονται στα δικαστήρια αγέρωχοι κορδωμένοι ντυμένοι στην τρίχα λες και πάνε σε εκδήλωση απονομής βραβείων.
Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν δεν έχουν τσαλακώσει ούτε κατ ελάχιστον την υπεροψία και το κόρδωμά τους οι κατηγορίες επιβεβαιώνονται. Φυλακίζονται και έχουν το θράσος αντί σιωπής περισκέψεως και μεταμέλειας να προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις διατρανώνοντας την αθωότητά τους και υποστηρίζοντας χωρίς επιχειρήματα χωρίς αιδώ ότι η καταδίκη τους είναι πολιτική δίωξη.
Η αλαζονεία οδήγησε άλλον βουλευτή να εκστομίσει δύο γελοίες δηλώσεις.
Στην πρώτη χωρίς κανένα αίσθημα αιδούς, τη στιγμή που στη χώρα συμβαίνουν τα παραπάνω, οι άνεργοι πληθαίνουν και ουρές των συσσιτίων κάθε μέρα μακραίνουν ,είπε ότι περικόπτονται οι αποδοχές των βουλευτών για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές. Γιατί να χάνουμε τον καιρό μας χωρίς να πληρωνόμαστε, μήπως η συμμετοχή μας σ αυτές αυξάνει την παιδεία μας; Και με δεύτερη βλακώδη δήλωση ξαναχτυπά με ευαρέσκεια ,ότι όλοι κτίσαμε αυθαίρετα κτίρια.
Πώς μπορεί λοιπόν ο πολίτης να ελπίζει ότι αυτός και οι όμοιοί του θα ηγηθούν της τιτάνιας προσπάθειας για την οικονομική ανόρθωση της χώρας; αφού η ηθική τους συγκρότηση είναι βαθιά προβληματική; Πώς θα δώσουν στον πολίτη το παράδειγμα του Καποδίστρια και τόσων άλλων Ηρώων που διέθεσαν τις περιουσίες τους για την σωτηρία της Πατρίδος. 

Δημήτρης Βόγγολης 

C:\Users\Δημήτρης\Dropbox\Camera Uploads\2016-11-05 22.37.41.jpg



Το τσικάλι της Κατοχής κι ο ύπνος της αναμονής.
Πρίν από πολλά χρόνια είχα την επιθυμία να γράψω για τα κατοχικά μου χρόνια και ιδιαίτερα για την περίοδο της πείνας.
Τώρα με εργαλείο την ηλεκτρονική τεχνολογία τα πράγματα έγιναν εύκολα άρα και η δυνατότητα να γράψω και ν αγγίξω αυτή την αλήθεια.
Πολλά τα περιστατικά τα οποία θα αναλύσω παρακάτω:
Η στέρηση τροφής ήταν τέτοια που έβαζε σε μεγάλη δοκιμασία τις ανθρώπινες βιολογικές αντοχές.
Από τις μικρο μάνες λεχώνες στέρευε το γάλα   για τα μωρά τους  από την ασιτία και προσπαθούσαν με εφευρετικούς τρόπους να σοφίζονται μαγειρέματα για να κρατήσουν στη ζωή τα παιδιά τους .
Αυτό που ο λαός λέει "πενία τέχνας κατεργάζεται" στην κατοχή είχε τα πρωτεία.
Στη Θεσσαλία όταν σπέρνανε τα χωράφια με σιτάρι στις άκρες του χωραφιού έσπερναν και Ζαχαροκάλαμο και εμείς σαν παιδιά μη έχοντας ψωμί ή και μπομπότα πολλές φορές πηγαίναμε στα χωράφια και κόβαμε ζαχαροκάλαμο ένα πλούσιο φυτό σε ζάχαρη ,ότι καλλίτερο για παιδικές λιχουδιές.
Θυμάμαι την μάνα μου να παίρνει αλεύρι να το ανακατεύει με νερό κάνοντας το κουρκούτι με γρόμπους και με λίγο αλάτι για να έχουμε λέει την αίσθηση ότι μασάμε και το έβραζε μέχρι να γίνει  κρέμα.
Τα χόρτα είχαν φυτρώσει στην κοιλιά μας από τις πολλές φορές που μας τα έβραζε με αλάτι χωρίς λάδι.
Το σπεσιαλιτέ της ήταν ο καφές με ρεβύθια και κριθάρι ή ένα από τα δυο.
Μια μέρα είχε ρίξει  σε μια Κατσαρόλα νερό και την έβαλε στη φωτιά πάνω σε ΄ενα μεταλλικό  τρίγωνο (προστιά όπως τη λέμε οι Βλάχοι) και από το απόγευμα μέχρι το βράδυ το νερό έβραζε κι εμείς τη ρωτούσαμε συνέχεια : Άντε ρε μάνα πότε θα φάμε; για να πάρουμε την απάντηση κάθε φορά που τη ρωτούσαμε "σε λίγο παιδιά μου σε λίγο"Αυτό το σε λίγο μας βρήκε η νύχτα και αντί για φαγητό μας πήρε ο ύπνος.
Σοφότατη η κυρία Σοφία αφού δεν είχε τίποτε να μαγειρέψει δεν ήθελε ν αφήσει νηστικά τα παιδιά της και μας χόρτασε ύπνο.

Και καθώς γουργούριζε πάλι το πρωί η κοιλιά μας  παραπονιόμασταν!!!
Ήταν τότε που ακούγαμε  την τραγουδίστρια την Νίκης την Σοφία Βέμπο να τραγουδάει το " Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου κι όσο μπορείς κρατήσου και στα παλιά παπούτσια σου γράψε ότι λέν οι εχθροί σου.Κάνε κουράγιο Ελλάδα μας μη μας αρρωστήσεις γιατί το θέλει κι ο θεός να ζήσεις και θα ζήσεις"
Και μας έλεγε  ακόύσατε παιδιά μου τη Βέμπο  μας;   κάντε κουράγιο κι εσείς μαζί με την Ελλάδα μας!!!!!
Δημήτρης Βόγγολης
5/11/2016

The Secret Real Truth: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓ...

The Secret Real Truth: Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓ...: ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΙ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ… Η περίφημη ομιλία του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά αμέσως μετά τη...